Al sinds jaar en dag hangt er in de slaapkamer een eenvoudig wissellijstje met daarin een klein hologram: de afbeelding van een roos. In onbelichte toestand zie je alleen een wit vlak, met daarin een zwart rechthoekje. Richt je er – vanuit de juiste hoek – een lampje op, dan verschijnt een groene roos.
Wat ik bijzonder vind, is dat mijn opmerkzame kleinzoons, die regelmatig in die kamer slapen, nog nooit hebben gevraagd waarom ik een ingelijst zwart rechthoekje aan de muur heb gehangen. (Of zouden ze denken dat ik een groot liefhebber ben van Malewitsch?) De eerstvolgende keer dat zij hier logeren, zal ik ze maar eens deelgenoot maken van het geheim. Lampje erop en??
Om voorbereid te zijn op de vragen die ze ongetwijfeld zullen gaan stellen, moet ik me goed gaan inlezen. Wikipedia levert de volgende (eenvoudige, volgens de site) beschrijving:
Als men door een venster kijkt, krijgt men op het netvlies een beeld dat door de ooglens wordt gevormd uit alle binnen de beeldhoek door het venster op het oog gevallen golven. Met een bepaalde (fysisch-)optische truc is het mogelijk, een momentopname te maken van deze golven zoals ze het venster passeren; de daarbij gebruikte film of beeldsensor neemt dan de plaats in van het genoemde venster. Deze opname heet nu het hologram, een opname dus van alle golven die op dat ene moment door dat venster kwamen. Wordt dit hologram nu opnieuw belicht door een laserbundel, dan worden de golven die tijdens de opname door het raam binnenkwamen, als het ware gereconstrueerd. De golven die door het venster kwamen, kwamen uit verschillende richtingen, zodanig dat men (binnen de beperking van de raamkozijnen) ‘diepte’ zag. Met de herstelde golven ziet men nu dezelfde ‘diepte’.
Ach, ik zal de jongetjes hier niet mee lastig vallen. Ze zijn nog te jong. Over een paar jaar zullen ze het mij ongetwijfeld kunnen uitleggen. Hun overgrootvader had grote verwachtingen van ze. En ik met hem.
Tot die tijd laat ik ze gewoon het wondertje beleven en mogen ze naar bed met een zaklantaarn.
Spiegelingen 