Hier sta ik
Heerseres van
Mijn eigen klein domein
Een stenen cirkel begrenst
De dorre boel, wat gras, wat zand
Eén boom slechts
Met het zuidoosten in de rug
Zie ik de zon nooit opgaan
Voor mij gaat hij eeuwig onder
Mijn haren los, de voeten warm
Sokken met sterren
Stevige stappers
Waarmee ik geen stap verzet
Ik kom niet van mijn plaats
Of toch soms
In dromen ontstijg ik
Mijn stenen sokkel
Ik heb de winter weer doorstaan
In slechts mijn blauwe jurkje
Ik heb geen kou gevoeld
Ik luister
Zo ingespannen luister ik
Dat warmte noch kou
Sneeuw noch regen
Mij deren kunnen
Weten wil ik
Ik ben er heel dicht bij
(Beeld: Paul de Reus)
Nog een Zaans beeld: Naar de Haaien, http://wp.me/36K0e
Spiegelingen 
Prachtig!
Beeld mooi verwoord
Met zo’n gedicht als kijkglas
Zelfs geen bril nodig 🙂
Dank je wel, artafterallart. En een mooie senryu toe!
Dank je wel, Maaike.