Van de week werd op de BBC een programma uitgezonden waarin onderzoek werd gedaan naar het geheime leven van de kat. In een plaatsje in Surrey werd mensen gevraagd hieraan mee te doen. Er was plaats voor vijftig katten. Het liep storm. De deelnemende poezen kregen een halsbandje om met een gps-systeem. Op computerschermen was duidelijk te zien waar de katten uithingen en welke route ze volgden. Opmerkelijk was dat de meeste katten dicht bij huis bleven; slechts twee durfden het aan om een tripje van zo’n tweehonderd meter te maken. Omdat men ook wilde weten wat de beestjes, vooral ’s nachts, uitspookten, kregen sommige een cameraatje om de nek. De kijker had nu vooral zicht op de onderkant van het kinnetje en enorme snorharen aan weerskanten daarvan. Een prachtig gezicht! Er werd wat gejaagd, in bomen geklommen, onder auto’s gezeten. Maar ook waren we er getuige van dat een paar desperado’s andermans (anderpoes’) etensbakjes wisten te vinden; als je eenmaal weet hoe een kattenluikje werkt, is dat immers een fluitje van een cent. En daarvoor wilden ze best een flink eind afleggen (naar poezenmaatstaven).
Vooral leuk was om te zien hoe verrast de baasjes waren over de activiteiten en de actieradius van hun dier(en) en hoe vertederd en liefdevol ze over hen spraken.
Het was een heerlijk programma. Feit is wel, dat wij hier thuis nogal afgeleid werden van het volgen van tekst en uitleg, door de vertedering die de beelden opriep: leuke koppen, woeste blikken, lieve kussentjes, grappige neusjes, brede wangen, domme acties, eerder genoemde kinnen en snorharen, enzovoort.
In elk geval blijkt maar weer dat katten hun eigen leven leiden, hun eigen weg volgen, hun eigen beslissingen nemen; kortom, dat ze precies doen waar ze zin in hebben. Je kunt geen kattenbezitter zijn, maar wel kattenliefhebber.
Er was een periode dat er op krantenfoto’s veel “toevallige poezen” voorkwamen. Dat ze fotogeniek zijn, weten ze ook al lang.
Spiegelingen 
net mensen dus
Je bedoelt die gaan ook altijd overal voor staan?
bijvoorbeeld
Had een mentaal vinkje geplaatst en het toch weer vergeten, leek me een boeiend, vermakelijk programma. Ook ik, wij, zouden graag zo’n experiment met onze poezen willen doen. Wij hebben ook vaak bezoek van een dappere kat die hier komt eten, nou ja dapper, onze poezen laten hem gewoon voorbij lopen. Er wordt niet eens geblazen. Misschien mogen ze hem wel.
Grappig, katten kunnen ook vriendjes hebben. Onze rode kater was destijds gek op andere rode katten. Zijn echte vriend was een grijze; ze haalden elkaar op. De grijze is nog lang na Pims dood ’s ochtends ‘aan de deur geweest’.
lees mijn laatste blogje maar niet… ik houd niet zo van poezen. Wél van blogs over poezen.
Tja, nu ga ik dat natuurlijk direct lezen…..
Heb ook geboeid zitten kijken, ik zou ook graag willen weten wat mijntwee katten uitspoken als ze van huis zijn. Vooral die rooie vertrouw ik voor geen cent.