WE-300 is een schrijfuitdaging van Plato (http://platoonline.wordpress.com). Schrijf een verhaal in 300 woorden waarin een bepaald woord niet mag voorkomen. In dit geval is het verboden woord: boeien.
Lady in Red is het vervolg op Wladiwostok (http://wp.me/p36K0e-8r)
Op het eerste gezicht zou je denken dat de vrouw in de rode tafzijden japon sliep. De hand met de waaier rustte in haar schoot. De voile van haar kokette hoedje was teruggeslagen. Het chique damestasje stond op de bank tussen haar en de vrouw met de rode koffer. De coupé was vol, het was warm. Ze had de ogen gesloten omdat het haar allemaal te veel werd. Het hele leven werd haar wat te veel.
Het landgoed was niet meer te onderhouden met de prijzen van tegenwoordig. De verf bladderde van de kozijnen en de tuin was één grote woestenij. Haar Tuinier had ze aan het begin van het jaar al moeten ontslaan. Vandaag zou ze met haar zuster overleggen hoe het verder moest.
Tien minuten vertraging. Ach, haar hele leven verliep traag. Sinds de dood van haar man had ze het gevoel dat ze in een stroperig universum ronddwaalde.
Ze keek op. De vrouw die net was binnengekomen plofte met een stuurs gezicht op de plaats tegenover haar en rommelde in haar rugzak. Ze ging toch niet de hele weg zitten bellen? De twee dames bij het raam begonnen een gesprek. Ze ving wat flarden op.… gebroken vaas, spijlen van het bed…. Ze kon er geen touw aan vastknopen. Een van de twee haalde een sleuteltje tevoorschijn. De vrouwen barstten in lachen uit.
Het was meer dan ze kon verdragen. Hoe lang was het wel niet geleden dat zíj de slappe lach had?
De trein minderde vaart. Bij deze halte ga ik eruit, dacht ze. In haar vertwijfeling wilde ze een statement maken. Laten zien dat ze nog bestond. Ze griste de vrouw het sleuteltje uit handen en stopte het in haar bh. Schielijk sloeg ze de voile voor haar gezicht, zodat niemand kon zien hoe ze kleurde.
Geïnspireerd geraakt door de reactie van hennie van ee (http://ongerijmd.wordpress.com/) schreef ik: Lady in Red.
Deel 1: Wladiwostok http://wp.me/p36K0e-8r
Deel 3: Aan de Poort http://wp.me/36K0e
Spiegelingen 
Schitterend!
Dat sleuteltje, wat moet ik ermee als eerzame weduwe met een moeizaam leven?
Toch maar weer de tuinman in dienst nemen?
Hij hield van mijn rood zijden japon.
Corline, mag ik je plaatje lenen?
Natuurlijk!
ok, da’s aardig!
Heel mooi vervolg op je debuut…je weet de spanning er wel in te houden / uit te breiden….dit schreeuwt (als ik het mag zeggen tenminste ;-)) om een vervolg….Ben benieuwd!
Hennie, heb jij misschien het vervolg hiervan in je pen? Je bent van harte welkom.
Zoals elk goed verhaal roept dit stuk ook weer de nodige vragen op. Ik zal ze niet allemaal benoemen. Maar alleen al het feit dat de twee dames met het sleuteltje in de hand zitten te lachen, doet vermoeden dat de vrouw van de vastgebonden man weer goed wegkomt.
Van de dame in het rood weten we dat ze verarmd is en dat haar tuinier heeft moeten ontslaan. Ze zit slecht in haar vel en wil een daad stellen. Wil ze op een of andere andere manier de sleutel van haar leven weer in het bezit hebben? Welnu, voorlopig zit ie veilig opgeborgen.
Wat rest is nu de wraak van (de) Tuinier vanwege dat ontslag. Als ik niet zo godvergeten lui was zou ik het meteen willen schrijven.
Leuk, al die vervolgjes. Doet me een beetje denken aan de verhalen van Vonne van der Meer over mensen die een bepaald huisje op een waddeneiland bewonen. Van elke bewoner is wel iets bijzonders te vertellen en dat levert een veelzijdige bundel verhalen op.
Het zal van de warmte komen, maar ik raak even de draad kwijt. Het lijkt wel spannend! Of ik moet nog weer teruglezen, maar daar ben ik nu even te moe voor…
Ik ontspoor een beetje het een kan ik wel met het ander verbinden maar waarom deze dame dat sleuteltje weg nam , daar raak ik het spoor kwijt
Ooooohh, ik zie nu pas het vervolg!!!!! Wat leuk! Dit biedt wel weer perspectief….
Er is nóg een vervolg (Overgang) en een uitnodiging van Plato om je schrijfkunsten te botvieren op het spirituele vlak…
http://letterbak.wordpress.com/2013/08/02/overgang/
Ohla! Een dame die met haar eigen gevoelens geen weg weet en daarom een ander dametje gaat pesten? Die dametjes toch… Is het het sleuteltje van haar dagboek van toen ze 10 jaar was misschien? Liefs, Me
Nog even ‘De Verrassing` van Letterzetter lezen. Dan weet je wat voor sleuteltje het is. Het ligt zo voor de hand, maar ik wil nog steeds “Het Woord” niet noemen…..
Ja, geweldig dit vervolg ………… ga snel de andere twee lezen 🙂