De expositie in het Cobramuseum in Amstelveen van vrij onbekend schilderwerk van Friedensreich Hundertwasser trok flink wat bezoekers, waaronder vriendin T en mij. Het artikel dat T uit de krant had geknipt, zou een mens niet al te enthousiast maken. Of misschien juist wel, om de ‘zwakke penseelstreek’ zelf in ogenschouw te nemen en er een eigen mening over te vormen.
Van Hundertwasser kende ik eigenlijk alleen maar zijn organische architectonische werken, die ik zeer bewonder. Het schilderwerk is voornamelijk in bezit van particulieren en was daardoor niet vaak te zien. Dat er een expositie van is samengesteld is dus wel bijzonder. Na te zijn tentoongesteld in Wenen (wat een zeer succesvolle onderneming is geweest), zijn de werken nu in Nederland te zien. De keuze voor het Cobra Museum ligt voor de hand, daar Hundertwasser een aantal leden van de Cobrabeweging kende en regelmatig ontmoette.
Een markante man. Van 1928 tot het jaar 2000 heeft hij de wereld verrijkt met zijn persoonlijkheid. Vanaf de vijftiger jaren heeft hij geschilderd (soms onder invloed van psilocybine). En hoe. Op de expositie hangt een sterk uitvergrote zwart-wit foto, waarop je hem bezig ziet: een groot vel papier waarop hij in het midden een draagbaar radiootje heeft neergezet. Toen ik dat beeld zag, stemde het me zowel vrolijk als weemoedig. Vrolijk omdat hij laat zien dat het schilderen een ambacht is en niet iets heiligs of verhevens – hij lijkt ook met iemand te spreken onder het werk. En weemoedig omdat er in de museumzaal muziek klonk en ik me afvroeg of hij indertijd naar iets dergelijks luisterde. Welke muziek heeft er gespeeld? Waardoor werd hij geïnspireerd? Japanse muziek? Zoals hij ook werd geïnspireerd door Japanse schilders en Zen?
Van een zwakke penseelstreek was geen sprake, vonden wij. De verf was niet op alle plaatsen even dik aangebracht. Dat gaf juist kracht aan de schildering, het beeld werd er helderder en schilderachtiger door. Er kwam beweging in en diepte. Er zat een gedachte achter, dat was duidelijk. We waren zeer onder de indruk.
‘De rechte lijn is goddeloos’, is één van Hundertwassers uitspraken. Rechte lijnen zul je bij hem dan ook niet aantreffen, noch in de architectuur, noch in zijn schilderwerk.
Wat ik daarom enorm waardeer is dat de organisatoren de moeite hebben genomen om voor de folder en de affiche gebruik te maken van een lettertype waarbij ook geen sprake is van rechte lijnen, namelijk hobo (ontworpen in 1910 door Morris Fuller Benton).
Friedensreich Hundertwasser (oorspronkelijk Stowasser) heeft een onuitwisbare en kleurige indruk op ons achtergelaten. Een degelijk cultureel uitje. (En weer niet woest en onstuimig….zie ook http://wp.me/p36K0e-8g)
En thuis? Ja, thuis ligt een door kleindochter(4) in de zomervakantie gemaakt ‘hundertwassertje’. “N is goed in vormen”, aldus haar broer(6). En ik ben het daar roerend mee eens.
Spiegelingen 
Over een paar jaar met je kleindochter naar musea?
Ja, absoluut. En ik wil er niet al te lang mee wachten. 🙂
Het staat op mijn lijstje om naar toe te gaan.
Leuk …. kunst van kleindochterlief 🙂
‘De rechte lijn is goddeloos’ – ik probeer te begrijpen wat hij bedoelde hiermee maar ik vat ’t niet, het zal ongetwijfeld aan mij liggen. Je kleindochter heeft talent, dat zie je zo! En gevoel voor kleur, heel lief wat ze gemaakt heeft!
De uitspraak intrigeerde me. Het zou te maken kunnen hebben met het verschil tussen de ‘maakbare’ samenleving, langs de liniaal en met de passer (!) en de schepping, wat je daar ook onder verstaat.
Ik weet te weinig van hem. Vaak is het werk van dit soort mensen zo verweven met de persoon. Ik waag me niet aan een commentaar. Zo zonder enige voorkennis zeg ik: ik vind het niet mooi. Maar dat is dus de oppervlakkige mening.
Evengoed een mening. Mag!