Toen ik vanavond
Voor de soep
Een bosje selderij sneed
Werd weer eens
Het bewijs geleverd
Van het feit
Dat de tijd
Een menselijk verzinsel is
Ik was weer veertien
En reed op de fiets
Door de velden
Van de Hoekse Waard
De rok van mijn moeders zomerjurk
Bolde voor mij op
In de wind
Die je daar
Op elke tocht vergezelde
Helder licht, droomland
En de geur van verse selderij
Spiegelingen 
geuren roepen herinneringen op…mooi
Ja, maar soms is het ook niet zo concreet. Dan weet ik dat er aan de geur een herinnering kleeft, maar dan is veel meer de sfeer voelbaar.
Leuk, net voor het eerst courgette soep gegeten, past er mooi bij…
En, lekker gegeten? De selderij ging bij mij in de courgettesoep. Die at ik niet voor het eerst. Als je courgette in je moestuin kweekt…..
Ja heerlijk, voor herhaling vatbaar. ..
Kamille. Rook ik weer voor het eerst in 1985, net nadat ik was gestopt met roken. Tijd is een verzinsel.
Klopt. Kamille…. alleen al de gedachte aan die geur roept allerlei beelden op.
Soms dan hoor je muziek of ruik je iets en hop, opeens ben je jaren en jaren terug in de tijd. Heel bijzonder is dat altijd. En het overvalt je op de gekste momenten. Ons brein is ondoorgrondelijk wat dat betreft, knap hé? Courgettesoep, heerlijk!
Een opwaaiden zomerjurk, de geur van selderij, zomers die voorgoed voorbij zijn. Waar blijft de tijd.
En nog geen Oek de Jong te bekennen…….
Vind het zo mooi, het beeld zie ik voor me en het trekt ook mij terug in de tijd, maar dan achterop bij mijn vader.
Ik herinner me nog de eerste keer dat ik doordrongen werd van een nostalgische geur. Ik was zestien, het was herfst. De eerste koude dag deed zich aan. Ik zat op de fiets van Wognum naar Hoorn en snoof de vage geuren, doordrenkt van waterkou. In een flits was ik twaalf jaar terug in de tijd en zat bij mijn moeder achterop de fiets. We reden Amsterdam uit, langs de centrale Hemweg naar Wormerveer waar oma woonde. Het was koud. Ik verwonderde me over de paarse kleur van mijn handen.
Nu, 49 jaar na die fietstocht en 61 jaar na die paarse handjes, voel ik bij die kilte, het verleden opdringen. Merkwaardigerwijze doet het dat ook naar aanleiding van jouw warmbloedige gedicht.