Helder zicht
Mijn starre blik gericht
Naar het oosten
Waar ik mijn evenbeeld vermoed
Koning van het luchtruim
Versteend in mijn vlucht
Wie zal ik op mijn vleugels dragen
Tevergeefs sla ik ze uit
Probeer mij te verheffen
Als eens Prometheus
Die speelde met het vuur
Der goden
En mij tot voedsel diende
De tand des tijds werd mij fataal
Een zeperd die ik
met waardigheid verdroeg
Mij krijgen ze niet klein
Herboren nu
Herrezen uit het stof
Waartoe ik was vergaan
Opnieuw verankerd
Bewegingloos
Maar in mijn element
De wind speelt om mijn kop
Mijn blik staat op oneindig
En ver beneden mij
Weet ik
Hunkerend naar zijn bestemming
De koning van de zee
Meer Zaanse Beelden:
Naar de Haaien, http://wp.me/36K0e
Blauw Meisje, http://wp.me/p36K0e-3C
Informatie over De Adelaar en de zeepziederij, http://members.chello.nl/j.baartse/adelaar/bradelaar.html
Spiegelingen 
Mooi gedicht. De zeepziederij, wat is dat prachtig. Jij bent dus ook een Zaanse vogel, wat leuk!
Ik ben lid van het Historisch Genootschap in Krommenie, ik drink en eet hun boekjes bijna, honger na hoe het was. Er is een docent aan een school in Purmerend, die weet heel veel van die Zeepziederij, maar dat is al heel lang geleden en toen had ik nog geen oog voor deze schone dingen.
Het is prachtig zoals jij “beelden” verwerkt in een gedicht.
Vergeet ik nog te zeggen, moest zo lachen om de zeperd. Wat is taal toch mooi.
Mooi!
een leuke serie, waar jij aan werkt!
een zeepziederij, nooit van gehoord
en een zeperd, toen was ik al op leeftijd
Die malle meeuw op het puntje van de Koningsvleugel doet het geheel wat potsierlijk afbreuk. Vind ik een beetje jammer, want het gedicht heel mooi…!
Prachtig!!
Oh ja… ‘.hunkering naar zijn bestemming’
Is dat niet de essentie waar alles om draait?
Zo’n oer-drive in zijn zuiverste vorm?
Ik heb eerst gegoogled naar de Zeepziederij (dankzij Zilvertje wist ik dat het gebouw zo moest heten) want ik begreep ‘m anders niet zo goed, dat van die zeperd. Toen ik eenmaal de foto’s goed bekeek – die van jouw en die van Google – werd het een stuk duidelijker. Leuk, die woordspeling en wat staat hij nog statig bovenop het dak, de adelaar! Prachtig!
Natuurlijk hoefde ik niet te googelen. Ik heb hem zo dikwijls gezien daarbij, met de geuren in mijn neus, gedacht aan het werkmansverleden waar ook mijn voorouders deel aan hadden. De boeken van Cor Bruyn, de oude vergeelde foto’s van de Zaanweg, Mijn opa, doodmoe van de trap strompelend na een week hard werken bij Wessanen, het kwam allemaal voorbij. Het klassiek geïnspireerde gedicht was prachtig. De ;meeuw vond ik geen zeperd, die hoort er gewoon bij, maar dat weten ze in Amsterdam misschien wel niet 🙂
Genoten van dit gedicht, Corline.
De hint is trouwens aangekomen 🙂