Ziehier de vier broers
Ze mogen er zijn
Mijn vader en drie ooms
Gerangschikt naar hun leeftijd
Fris gewassen en geschoren
Gekapt naar de laatste mode
Keurig in het pak
Een schone boord
De stropdas perfect gestrikt
Glimmend gepoetste schoenen
De jongste lijkt ernstig
De anderen zien het zonniger in
Alle vier – voor de grap? –
de handen op de rug
En wat is in hemelsnaam
De decoratie op de revers
Wanneer was dit en waar
Welke gelegenheid
Wie was de fotograaf
Het lot van kinderen
Bij het doorbladeren
Van de vergeelde fotoboeken
Die de ouders achterlieten
Ik ken het nog uit mijn schooltijd
De opdracht in het taalboek
Bedenk bij de plaatjes
Een verhaal
Spiegelingen 
Alweer prachtig! X
Zo op het eerste gezicht lijken ze niet erg op elkaar
Het lijken wel corsages. Was het op een bruiloft?
Ik heb een foto uit 1907 waar mijn grootouders en overgrootouders op staan. Met z’n allen rond de tafel onder het schijnsel van een lamp. Ik herken het gezicht van mijn opa als klein jongetje
Als je niet weet wat je met je handen moet, hou je ze maar op je rug. 😉
Oude foto’s spreken soms boekdelen. Heerlijk…
Dat is toch wel het leukst van alles. Zelf je verhalen verzinnen bij die foto’s of… de waarheid aanvullen met wat je denkt dat er had kunnen zijn. Zo heb ik eens een stuk over mijn opa geschreven. Hij reed te paard de vijand tegemoet in 1914. Karretje met een kanon achter zich aan. Veel heb ik teruggevonden aan de hand van zijn papieren. Toen begon het voor me te leven. Ik zag een man die ten strijde reed, nooit een schot loste, na zeven jaar ontslag uit dienst kreeg, daarna met opoe trouwde en vervolgens in snel tempo zes kinderen maakte waarvan er een godzijdank mijn moeder was, zodat ik dit stukje kan tikken. Daarna was zijn glorie voorbij. Wessanen maakte van hem een wrak en hij werd niet oud. Maar in mijn herinnering blijft het nu de man met het kanon.
Dat kan een mooi lang kettingverhaal worden, Corline!
Ze houden iets stiekem
Achter hun rug vast
Het zou een touwtje kunnen zijn
Waarmee ze de sluiter bedienen
Evengoed een middelvinger
Naar de fotograaf
Wel opvallend: geen drollenvangers
De decoratie lijkt sterk op het logo
Van Bananasplit, voordat het op tv kwam 😉
Mooie foto! De broers lijken op elkaar, en op hun vader.
Een corsage op (waarschijnlijk een rode anjer) zoals dat bij een huwelijk gebruikelijk was.
Ergens begin jaren vijftig, denk ik.
Goede fotograaf, want het is moeilijk een groepsportret te maken waarop iedereen
goed uit de verf komt, ze staan ernstig maar wel ontspannen.
Herinneringen…
Ja, dit is inderdaad een prachtfoto om daar een verhaal bij te bedenken! Je begint bijvoorbeeld ’s ochtends vroeg als ze zich klaarmaken om op de foto te gaan en dan beschrijf je de ochtend – ‘moeder had thee gezet’ en dan de plagerige opmerkingen over en weer… Goh, ik ben al helemaal in de stemming, merk je het?!!? Ik verheug me nu al op het verhaal over de vier broers!
en allemaal de scheiding links…
Die oude foto’s, prachtig. Ik maak mijn eigen verhaal er bij.
Mooie beschrijving, niet teveel al ingekleurd, genoeg vragen over. En dan die altijd irritante opdracht uit het taalboek. Die wel weer interessant werd als je zelf een foto of plaatje mocht kiezen.