Zal het ooit echt tot een ontmoeting komen
Al jaren kijken zij
Elkaar in het gezicht
Geen gene voor het naakte rose lijf
Door weer en wind getekend
Maar kaarsrecht, strak en stram
Een luchtig harnas is hen toebedeeld
Al jarenlang zien zij
Elkanders zwakke plek
Zo kwetsbaar in hun naakte waarheid
De zon speelt met hun vormen
Maakt het lichaam zacht en broos
Of is dit wat men noemen kan
Ultiem ontmoeten
Niet opgaan in elkaar
Maar juist de ander zien zoals hij is
Een evenbeeld waarin men slechts
Zichzelf herkent
Maar dan in spiegelbeeld
—————————————–
Beelden: De Ontmoeting, Maree Blok en Bas Lughthart
Spiegelingen 
Mooi, wat spiegelt
‘Niet opgaan in elkaar
Maar juist de ander zien zoals hij is’ – dat kan de basis zijn van een heel goede relatie. Juist dan. Mooi!
Mijn buurvrouw laat zich omscholen tot ‘mediator’, ik ga haar dit straks geven, prima stof tot nadenken.
Filosofisch!
Eenzaam ben je pas
Als er geen ander zou zijn,
Die niet op je lijkt 🙂
Mooi. Juist die afstand maakt het zo dichtbij. Je kunt er fysiek niet aankomen
Erg mooi gedicht met een fraaie vergelijking.
Een evenbeeld waarin men slechts zichzelf herkent.
Maar dan in spiegelbeeld.
Sterker lijkt me:
Een beeld waarin met slechts zichzelf herkent
Maar dan gespiegeld.
Maar dat is allemaal persoonlijk. Ik heb genoten van het gedicht.
De beelden deden mij niets, het gedicht des te meer. Alsnog een mooie eenheid.
Mooi!!
Het enige dat een beetje wringt in mij:
– geen gene voor het naakte roze lijf – ….in combi met….. – strak en stram –
ik krijg dat niet in overeenstemming met elkaar 🙂