De laatste suppoost rende, diep in zijn jas gedoken, naar de tram. Het regende nog steeds. Hij deed het licht uit, toetste de code van het alarm in en eenmaal buiten draaide hij de deur van het museum op slot. Het was een drukke dag geweest. Vanwege de hevige regen hadden veel toeristen liever een droge dag in één van de musea doorgebracht, in plaats van een rondvaart te maken of te slenteren langs de zeventiende-eeuwse gevels.
Het werd al donker. De tram reed net voor zijn neus weg. Dan maar lopend naar huis. Hij huiverde. Toch was het goed om even in de frisse lucht te zijn. Opgewekt zette hij er flink de pas in. Er wachtte hem een heerlijke maaltijd, wist hij. Elke zondag maakte zijn vrouw er speciaal voor hem een feestmaal van. Een goede wijn erbij en na het dessert koffie met een oude armagnac.
Net om de hoek was de bloemenman zijn stalletje aan het leegruimen. Hij haalde de zonnebloemen uit de emmers en goot die leeg op het toch al natte asfalt. Zou hij? Ach ja. Voor tien euro kreeg hij de laatste drie bossen mee.
Met een stralende lach nam ze het boeket in ontvangst. Prachtig zijn ze; zo groot en zo veel! Wil jij misschien? Natuurlijk wilde hij dat.
Terwijl zij de laatste hand legde aan de maaltijd, sneed hij de bloemen af en schikte ze in de oude vaas die ze van zijn moeder hadden geërfd. Tot twee keer toe viel die om en moest hij de bloemen nog wat korter snijden. De laatste drie perste hij er met geweld bij.
Tevreden met het resultaat zette hij zich verwachtingsvol aan de rijk gedekte tafel. Morgen bel ik die Engelse kunsthistoricus, dacht hij. Heeft die schilder er een potje van gemaakt?
……………………………………………………………………………………………………..
Dit is een verhaal in de serie WE-300. Een schrijfuitdaging van Plato. (http://platoonline.wordpress.com/, hier kun je ook andere leuke, spannende, ontroerende verhalen lezen) De bedoeling is een verhaal te schrijven van 300 woorden, waarin een bepaald woord niet mag voorkomen, terwijl het wel duidelijk moet zijn dat het daar om draait. In dit geval was het verboden woord: verwennen
Andere berichten in de categorie WE-300:
Soezen (verwennen): http://wp.me/s36K0e-soezen
De brief (spinnen): http://wp.me/p36K0e-bl
In The Looking Glass (schakelen): http://wp.me/p36K0e-9N
Struikelen over het verleden (schakelen): http://wp.me/p36K0e-9U
Spiegelingen 
Verrassende WE.
Ik had de hele discussie niet gevolgd dus ik was blij met je linkje. Nu begrijp ik dat er mensen serieus bezig zijn met de vraag of dit allemaal wel zo in een potje kan. Daarmee gaan ze kennelijk voorbij aan de gedachte dat alles kan en dat als iemand een disharmonieus stilleven wil arrangeren, dit natuurlijk altijd kan. Van Gogh heeft het kennelijk geschilderd zoals het er stond en het feit dat het tot heden niet is omgeflikkerd (om de grappige afsluiting van de reporter maar te gebruiken) toont aan dat bloemen op het doek toch net iets anders zijn dan echte bloemen in een vaas. Wat een flauwekul allemaal. Mensen die niets beters te doen hebben in de krant laten schrijven, daar valt een krant van om.
Positief is natuurlijk dat jij hier een leuk verhaal van gemaakt hebt. Niet eens bijzonder vinnig geschreven en dat maakt het nog sterker. Hulde voor deze tweede WE.
Ja het is gewoon te gek voor woorden (nou ja, 300 kan dan nog net 😉 ). Waar mensen zich al niet mee bezig houden. En dan: een stuk hout onder in de vaas, waar die reporter het over heeft; iedereen weet dat hout op water drijft. In deze merkwaardige tijd, waarin mensen denken dat ze alles naar hun hand kunnen zetten, is niets meer ‘heilig’. Zwarte Piet mag niet meer (kinderen maken er geen probleem van, die vinden zp vaak leuker dan s himself), de NS publieksprijs gaat naar ‘Gijp”, in plaats van naar degelijk literair werk. Waar moet het heen met de wereld? Misschien moeten we er maar keihard om lachen…..
In deze tijd gaat het niet om kwaliteit maar veel om populisme en het vermogen om in de publiciteit te komen. Val je in het goede putje bij DWDD dan word je schaamteloos gepromoot. Troost: als het werk niet echt goed is, dan zal de geschiedenis daar geen plaats voor inruimen. Dit soort roem moet dagelijks worden onderhouden want anders ben je zo weer vergeten. Geldt ook voor veel bloggers, zo ben je populair, maar schrijf eens een maandje niet en kijk wat er gebeurt.
Er zijn maar twee goede motieven om te schrijven: de innerlijke drijfveer om een kwalitatief inhoudelijk stuk neer te zetten en het plezier van het schrijven zelf.
Pingback: De WE voor oktober 2013 | Platoonline
Je hebt zelf een prachtige, doorleefde zonnebloem in je header
De stelen zijn niet even lang, dan passen er meer in de vaas. En wat ik ook niet uitsluit is dat Van G. de vaas er als laatste onder heeft geschilderd. Mooi zo’n 300 woorden bloguitdaging. Meestal kom ik niet verder dan de helft.
De magie wordt overal vanaf gehaald ja, dat is wel een beetje jammer soms. Aan de andere kant: ik heb er nooit bij stil gestaan, hoe Vincent dat deed want het is nogal wat, 15 zware bloemen in een vaas! Ik ga er ook niet lang bij stilstaan, dat weet ik nu al 😀
Leuke WE!
Leuke WE …..mensen maken zich druk om niets en waar men zich druk om “moet” maken draait ieder zich weg.
Buiten dat hebben man en vrouw elkaar lekker verwend met bloemen en eten 😉
Mooi ingehaakt op de actualiteit! En goed geschreven, de armagnac deed me verlangen naar een sigaartje terwijl ik al 25 jaar niet meer rook… Leuke WE!
Hm, ik rook al 33 jaar niet meer, maar onlangs wees een longarts me op de recente scans de “zwarte vlekken” aan van kapotgerookt longweefsel.
Ik droom nog wel eens dat ik rook, maar nooit meer in het echt!
Armagnac heb ik ooit belastingvrij meegenomen van een dienstreis, maar ach…
Wat een leuke we…. het verwennen zit er goed in bij beiden, mooi hoor….. ontroerend ook wel.
Wahaha! Mensen vragen zich dingen af waar ik werkelijk nooit maar dan ook nooit over na zou denken. Sjeeminee. Maar daardoor wel een hele leuke we! Ik ben gek op zonnebloemen!
Mooie, grappige, actuele invulling van het onderwerp!
Volgens mij zijn de deskundigen er aan voorbijgegaan dat er destijds “light”-zonnebloemen bestonden…
Wat een leuke WE. Ik heb dat helemaal gemist, maar vind je invulling getuigen van grote klasse en een mooie sfeer oproepen.