“Tussen de woorden ontstaan de ideeën”

Het Noord Nederlands Toneel heeft de reputatie spectaculair toneel te brengen. Spannende decors, bijzondere effecten, wervelende acts, filosofische teksten, betrokken spel en vooral gewaagde bewerkingen van klassieke boeken.

In de loop van de jaren zagen wij de voorstellingen: Don Juan, Alice in Wonderland en La Divina Commedia.
Het laatstgenoemde stuk zagen wij het eerst en het was voldoende om elk jaar weer reikhalzend uit te kijken naar de nieuwe theatergids om te zien wat het NNT te bieden had.

Dit jaar was het geen boek dat centraal stond, maar een persoon. Al eerder heeft het gezelschap zich daaraan gewaagd, maar helaas is dat nooit in ‘ons’ theater getoond. Zo hadden we heel graag ‘Teiresias’ willen zien – we kregen een folder in braille mee, na het fascinerende ‘Alice in Wonderland’ – , maar dat was niet haalbaar.

‘Fellini’ dus nu. Omdat we wat laat waren met boeken, hoopten we dat onze favoriete plaatsen nog beschikbaar zouden zijn. En jawel hoor, geen probleem. Twee weken voor de geplande datum werd ons zelfs aangeboden gasten mee te nemen naar de voorstelling, tegen zeer sterk gereduceerde prijzen, wegens het teleurstellend aantal verkochte kaartjes. Het is inderdaad geen theater van de lach; er wordt wel wat van het publiek verwacht en gevraagd.

Zo togen wij met zijn vieren naar het theater. Alle toeschouwers werden als figuranten achter de bühne ontvangen (“Iedereen heeft het perfecte gezicht”). De jongeman in ons vierkoppige gezelschap werd direct door Anita Ekberg meegetroond, het toneel op, om een sensuele dans ten uitvoer te brengen. Maar we leverden de aangereikte kostuums weer in en tenslotte zaten we op de ons zo vertrouwde plaatsen.

Het spel ontrolde zich. Prachtige beelden, schitterende muziek, een wervelende show, diepzinnige teksten. Theater in het theater. En geleidelijk aan werden we ingewijd in de ideeën en dromen van de grote meester. Zagen we hem opgroeien, worstelen met het leven, een levensgrote Oscar in ontvangst nemen en sterven.

Diep onder de indruk praatten we nog wat na. Toch bleven we zitten met wat onzekerheden. Maar gelukkig konden we vaststellen dat dat niet erg was. Aan het begin van de voorstelling al sprak Fellini, in de gedaante van Ko van den Bosch: “Het gaat niet om antwoorden, onzekerheden zijn belangrijk”.

Opgelucht en opgetogen reden wij huiswaarts, onze eigen dromen in het verschiet.