Iedereen is inmiddels wel bekend met het begrip ‘guilty pleasure’, neem ik aan. Muziek die je in het geheim erg leuk vindt. Liedjes die je, als niemand het hoort, keihard meezingt. Maar áls je het al hebt op cd (waarschijnlijk niet) dan achter je ‘draaibare’ cd’s verstopt. Voor mij is Top Of The World van de Carpenters zo’n guilty pleasure. En nee, ik heb het niet op cd.
Er is nog een andere categorie, die ik de ‘painful pleasure’ noem. Dit is muziek, zo verbonden met een emotionele, vervelende, akelige, ontroerende, nare, beladen of droevige gebeurtenis, dat je die eigenlijk niet meer durft te draaien. Dat roept veel te veel pijnlijke herinneringen op.
Maar soms gaat het over. Michelle van de Beatles kan ik inmiddels met droge ogen aanhoren. Het is tenslotte alweer een half mensenleven geleden dat ik hopeloos verliefd was op de trainer van ons basketbalteam. Painful is dat natuurlijk al lang niet meer. ’t Is gewoon weer heerlijke muziek. En ik glimlach een beetje om die tiener van toen.
Morgenstimmung, uit de Peer Gynt Suite van Grieg, heb ik kortgeleden pas weer gedraaid. Ik vond het altijd een prachtig stuk. We kozen het destijds voor mijn moeders crematie, maar het raakte daardoor wel enigszins beladen.
Na de dood van de liefste poes die we ooit hadden, luisterde ik eindeloos naar de Cantique de Jean Racine, van Fauré. Dat kan nu ook weer.
Dan is er nog de muziek die paste bij de moeizame knipperlichtrelatie met E. De muziek die ik opzette als ik onderweg was naar R. Muziek van de film The Bridges of Madison County, die ik zag na een bijzondere ontmoeting. Muziek die we vroeger ‘toen alles nog mooi en goed was’ in de auto draaiden.
Painful pleasure; het doet nog een beetje pijn, maar de muziek blijft heerlijk om naar te luisteren. Met het juiste gehalte aan heimwee naar toen.
Johnny Hartman zingt ‘Easy Living’ uit de film: The Bridges Of Madison County
De foto van de hoes van The Carpenters komt van het internet
Spiegelingen 
Ow…
Gespeeld op de crematie van mijn jarenlange kameraad, te vroeg gegaan, verdrietig.
Wat tragisch. Een mooi filmpje, dit. En opmerkelijk ook; gisteren in de auto draaide ik een cd van Mark Knopfler. Dat bracht me op het idee van de ‘painful pleasure’. Degene die ik bezocht (een dame van 87!) had het binnen vijf minuten over de Dire Straits…. Toeval? O, nee, dat bestaat niet.
Ja nu kan ik niet achterblijven. Welnu: er is meer maar dit is mijn top drie:
Zoals je van mijn weblog weet draai ik paperback writer altijd met een nostalgisch gevoel voor die allereerste liefde.
Dan is er stay with me till the morning van Vicky Brown. Ik speelde het altijd voor mijn moeder op haar traporgel. Later werd het gespeeld op haar begrafenis.
En ten derde: Vincent van Don McLean. Werd gespeeld op de begrafenis van mijn broer. Omdat hij ook kunstschilder was en omdat ik hem, hoe dan ook al mis, maar als ik dat nummer draai dan moet ik me heel erg beheersen.
Je maakt heel wat gevoelens los met dit blogje.
Voor mij is ‘Vincent’ gewoon een prachtig nummer. Zo zie je maar; het is voor iedereen zo verschillend!
Prachtig beschreven. Ook ik heb van dat soort muziek. Soms echt nog te pijnlijk om te draaien.
Gewoon bewaren. En wachten. Misschien ooit, misschien nooit. Ik heb weleens gedacht dat het op ‘therapeutische basis’ toch goed zou zijn een plaat te draaien. Maar nee. Zo werkt het niet.
Ja, muziek kan zoveel emoties losmaken, het is ongelooflijk. Mijn guilty pleasure zijn o.a. ook The Carpenters – ik heb zelfs wel eens dagen (gehad) dat ik volschoot bij ‘Rainy days and mondays’. Ja, echt! Het zal wel aan m’n hormoonhuishouding van het moment gelegen hebben denk ik 😀
Ja ik heb inmiddels ook aardig wat muziek die verbonden is met gebeurtenissen. Zoals toen ik geroepen werd twee jaar geleden omdat mijn broer overleden was. Ik stapte in de auto en daar draaide het nummer “Time to say goodbye” Hoe toepasselijk en als ik dat nummer hoor herleef ik altijd dat moment. En zo heb ik nog veel meer nummers die verbonden zijn met gebeurtenissen ook leuke soms. Ja en ook veel “foute” muziekjes maar zo heerlijk om naar te luisteren. Leuk blog