Nadat de stenen Boeddha
Door hamer en beitel
In de houding is gedwongen
Zit hij daar
Roerloos
De rug kaarsrecht opgericht
De licht geloken ogen
In het ietwat gebogen hoofd
Starend naar
Een onzichtbaar punt
De handen in de schoot
Die gevormd wordt
Door moeiteloos
In lotushouding gevouwen benen
Al eeuwen kent hij
De innerlijke rust
Die wij node nastreven
Maar hoe moeilijk
Wanneer je
Niet van steen bent
Spiegelingen 
Al zou ik jaren in die houding zitten en mediteren: de innerlijke rust zou zich niet aandienen, dat weet ik heel zeker. Toch heb ik een paar Boeddha’s in huis en in de tuin omdat ik er wel naar blijf streven… 😀
Goed zo! Alleen het streven is al bewonderenswaardig. 🙂
niets forceren bij het mediteren, vlees en bloed verdragen geen hamer en beitel…
Klopt. Voorzichtig aan….
Ja ik heb ook niet zulk zitvlees moet ik zeggen, hoop dat ik niet van steen ben maar het lijkt me wel eens lekker zo ontspannend te kunnen zitten.
Jij lijkt me geenszins van steen, Anneke! Ontspannen met een lekker boek?
Ik ben niet zo van de boeddha’s en al dat maar ben wel nieuwsgierig of je naar Ratzke bent geweest?
Je zult nog even geduld moeten hebben, Fenny. Door omstandigheden kon ik niet naar Ratzke in Z’dam. In januari naar De La Mar. Beter zelfs, denk ik. (De boeddha staat in categorie ‘grapjes’… 😉 )
Mooi die Boeddha’s, al vind ik die Chinese erg dik. http://www.goeievraag.nl/vraag/maatschappij/religie/chinese-boeddah-dik.293679
Over dat dikke buikje aaien: geluk! 😉
Prachtig verwoord…
Dank je Sandra. Welkom op mijn blog!
Ik zou het niet kunnen, die gevouwen benen. En mediteren, naja… Als er op de paraclub wordt gemediteerd, verberg ik me vaak laf achter de bibliotheekboeken. Of ik knijp af en toe even een oogje open. Erg he?
prachtig gedicht en ik ga zeker buik-aaien, mooie blog met fijne verhalen en belevenissen.