Het gat in de heg was net groot genoeg om doorheen te kruipen. Ze trok de rugzak, die nog op de stoep lag, naar zich toe. De oude, rommelige tuin was een oase van rust vergeleken met de drukke straat. Ja, ook zo vroeg al; het was pas zes uur. Veel mensen waren al op.
Ze bukte voor een lange, doornige uitloper van de rozenstruik, stapte over de hoge varens heen. Ze snoof diep: heerlijk rook het hier. Dit was haar plek, besloot ze, terwijl ze ging zitten op het oude witte bankje voor het bouwvallige huis, dit zou ze aan niemand verklappen. Ze trok haar benen op en legde haar kin op de knieën. De zon wierp lange schaduwen. Het zou weer een warme dag worden.
Af en toe keek ze verwachtingsvol in de richting van het gat in de heg. Nog steeds niets. Waar bleef hij nou? Hij was nooit zo laat. “O”, dacht ze, “waarom mag hij niet gewoon thuis komen?” Maar nee, haar ouders waren er fel op tegen. Een zwerver, dat kon toch niet. Wat zouden de buren ervan zeggen?
Plotseling hoorde ze een bekend geluidje. En daar zag ze zijn krullenbol al door het gat steken. Vrolijk kwam hij naar haar toe. Ze kroelde hem door zijn warrige haar. Wat hield ze toch veel van hem.
Van het geld dat ze met haar krantenwijk verdiende had ze iets lekkers voor hem gekocht. Ze leegde haar waterflesje voor de helft in de gebarsten kom die ze achter het huis had gevonden. Eerlijk delen.
Ze zou meer doen, besloot ze. Zijn gezondheid was niet best. Die schurftige huid…. Morgen zou ze een afspraak maken bij de dierenarts. Als hij er wat beter uitzag, zou ze bij haar ouders nog eens een poging wagen.
“Wie weet, Boris.”, fluisterde ze in zijn vacht.
——————————————————————————————————————-
Dit is een verhaal in de categorie WE-300, een schrijf-uitdaging van Plato. De opdracht is: Schrijf een verhaal van 300 woorden, waarin het woord waar het om gaat niet mag voorkomen. In dit geval was het verboden woord: verwaarlozen.
De foto komt van het internet.
*******************************************************************************************************************
Meer WE-300 verhalen lezen? Klik op deze link: https://ajroc.wordpress.com/category/we-300/
Prachtig en verrassend.
Dank je, Marja
Ik voelde hem aankomen…
Inkoppertje…
Ha! Dát is een mooi verhaal…
Ja …ik ben er stil van…dit raakt mij ik zag het niet aankomen en als het om dieren gaat smelt ik.
Heel mooi geschreven !
Stiekem een hond houden, fijn als de hond dan uiteindelijk ook binnen mag komen. Maar ja ouders he….
Leuke WE300 Corline! Lief en aandoenlijk en je ZIET het voor je, zo’n hond die kwispelend tevoorschijn komt en dat meisje dat bij hem neerknielt om water in het bakje te schenken. Mooi!
liefffffffffffffffffff!!!!
Wat leuk geschreven!
Wat een mooie WE en tot het eind verrassend.
groetjes, Ria
Wat een mooi verhaal, hoop dat ie inderdaad bij haar een goed tehuis mag vinden.
Hartelijk dank voor alle likes en de leuke reacties!
Wat een mooie invalshoek. Fijn dat er nog iemand naar Boris omkijkt.
Geweldig, ik had het pas op het allerlaatste moment door, ik zat me al zorgen te maken, vroeg me al af, hoe oud is ze, oei, maar het liep goed af, moest er hard om lachen.
Mooie kopfoto’s heb je weer.
Pingback: Kat (deel III) en een nieuwe WE-300 | Platoonline
Ik ben een beetje laat Corline. Maar dat was niet uit desinteresse, het was een beetje druk.
Er hangt een verwachtingsvolle deken over dit stukje. En of je nu wel of niet door hebt dat het om een dier gaat, is me om het even. Wat me hier zo trekt is de eenheid van stijl en sfeer die ver uitgaat boven een treffend plot. Een heel fijne WE om te lezen..
Laat? Hoezo? Soms heb je dat, dat het druk is. Dan is het even bikkelen, maar daar wordt een mens niet slechter van toch? Nu weer wat rust in de tent?
Je had me even op het verkeerde been, maar wat een mooi en liefdevol verhaal!
Gelukkig zijn er in Nederland niet veel zwerfhonden meer! Prachtige WE!
Wat een lieve WE.
Knap gedaan.
Mooi en een verrassende ontknoping, als je niet in de eerste plaats aan dieren denkt.
En ja, “Wat zouden de buren ervan zeggen?” heeft meer kapot gemaakt dan je lief is!
Ach wat een lief verhaal. Ik zie het voor me.
Mooi verhaaltje. En verrassend. Me like! 😉 Liefs