Of ik hem nog gezien heb? Lekker wijntje trouwens, proost! Ja, wat versta je onder gezien. Als het aan mij ligt, zie ik hem helemaal niet meer. Nee, ja, de laatste keer… Ach wat zal ik ervan zeggen. Gezien…. Ik laat sowieso het licht liever uit, dus gezien, nee. Maar ja, ik had zoiets van, als ik het nu niet doe, dan is het helemaal zo’n raar einde. Dus.
Nee, hij had het niet door. Nee joh, wat dacht je, een man hè? Brains en body, maar verder… Verbaasd was hij wel, uiteindelijk. Nee, geen tekst. Die man had totaal geen tekst! Dus toen ik het zei, hè, nou of hij het in, waar was het ook alweer? Keulen? Nou, of hij het daar hoorde bliksemen. Ja, snap jij dat nou?
Jij nog wijn? Lekker wijntje, vind je niet? Nou, dan bestellen we toch nog een fles? Je bent maar een keer jong, zeg ik altijd. Hij ook, trouwens, veel te jong eigenlijk. Daar begin ik niet meer aan. Een kind nog. Ja, wat je zegt, daar kun je nog behoorlijk last mee krijgen, haha!
Ja, donker haar, donkere ogen. Daar val ik op. Zoiets als hij daar. In die hoek. Strak shirtje, je ziet zijn wasbordje erdoorheen. Ja, zoals hij. Die daar zit te flirten met dat sletje.
Hij nam het wel goed op, dat moet ik hem nageven. Ik had er misschien wel meer last van dan hij. Hè? Nou, het is al niet makkelijk om het te zeggen. En als meneer dan doodleuk zijn spullen pakt en er zonder een zinnig gesprek vandoor gaat, ja, dat is op zijn minst….
Denk je? Misschien met iemand van zijn eigen leeftijd, haha. Kan niet alleen zijn, natuurlijk.
Schenk nog maar een keer in. Ik jaloers? Op die griet? Pfffff!
—————————————————————————————————————–
Dit is een verhaal in de categorie WE-300 (klik op de link voor meer verhalen in deze categorie), een schrijfuitdaging van Plato (http://platoonline.wordpress.com/; hier kun je meer leuke, bijzondere, ontroerende WE-verhalen vinden). Je schrijft een verhaal van 300 woorden, waarin HET woord niet mag voorkomen. In dit geval was het verboden woord: leuteren….
Het schilderij, Cafébezoek, is van Joost Doornik. (gevonden op internet)
Schitterend!
Hips! Ja, kmeennut, echwel… Die Doornik houtookwel vnnun bol..brol…wijntje.
Pasterpersies bij. Trust!
Flesje Beerenburg achter de kiezen, Letterzetter? 🙂
Heerlijk vaag en raadselachtig. Sfeervol geleuter.
Marja, daar hebben wij vrouwen een patent op. Natuurlijk kunnen we ook heel slim en intelligent uit de hoek komen, maar in speciale gevallen….
Goed verhaal zeg! Mooi geschreven blog heb je. 🙂
Dank, dank, Sherita. Welkom op mijn blog!
Heerlijk lezen zo, zalig…
🙂
Leuke WE! Saaie vent. Die vrouw mag blij zijn dat ze van hem af is.
Hij had op zijn minst ook een fles naar binnen moeten werken….
O heerlijk geleurd hoor haha, soms hoor je die verhalen zo naast je aan een tafeltje vertellen.
Anneke, je hoort regelmatig de prachtigste verhalen, als je er de moeite voor neemt om te luisteren. Dan kun je maar het beste alleen achter een kop koffie zitten, anders klets je er doorheen! 🙂
Mooi Corline..ik voel de hele tijd die des interesse van “lekker wijntje, proost, o ja “, zo’n antwoorden waar je links en rechts mee kan , dus schud nog maar eens bij.
Laura, de jeugd van tegenwoordig zou zeggen: Boeiuh!…. 🙂
Of zoiets van “ja duh” . ,:-)
Pingback: Poëzie en… de nieuwe WE-300 | Platoonline
Geleuter met een trieste ondertoon. IK ongelukkig? Hoe kom je erbij. Maar dan toch.
Mooie WE.
Je kunt zoveel treurigheid verbergen onder een hoop poeha, Plato. Dat is bijna nog triester.
Harske slap geleuter aan de borreltafel. Leuke WE!
Wat een ‘lekker’ woord is dat: harske! 😉
Dank, is een samentrekking, maar dat had je vast al wel begrepen 😉
Ja, inderdaad. Zo hoor ik het wel vaak, maar ik had het nog nooit geschreven gezien. Echt grappig.
Oh, dit gesprek had ik graag in het echt afgeluisterd. Geweldig!
Rode oortjes… 😉
heerlijk geleuter, zeer graag gelezen en vooral hetgeen er tussen de regels stond 😉
In het wit staat het meest. Goed opgemerkt, Melody!