Hij schrok op van zijn krant door het geluid van het dichtslaan van een autoportier. Daar was ze weer. “Tot over een week”, had ze gezegd, toen ze hem ontredderd onderaan de trap achterliet. Daar hield ze zich wél perfect aan, dacht hij grimmig.
Wat een leven hadden ze. Elke dag gevit en getreiter. Altijd wel ergens woorden om. Het was goed dat ze er even tussenuit was gegaan. Afstand nemen hielp in dit soort situaties.
Hij wreef over zijn nek. Wonderbaarlijk. Toen hij een week geleden van de trap viel – had ze hem nou echt geduwd? – wist hij razendsnel de tactieken van zijn jarenlange judotraining om de val te breken toe te passen. Hij had nog wel een pijnlijke schouder, maar die ooit verschoven nekwervel was als door een wonder weer op de juiste plaats terechtgekomen.
Tijdens deze heerlijk rustige week had hij zijn plan getrokken. Zoals het tot nu toe ging wilde hij niet meer. Gepraat hadden ze al zo vaak; dat haalde niets uit. Nee, hij wilde werken aan een definitieve oplossing van hun probleem.
Toen hij de achterklep hoorde dichtvallen, wist hij dat ze eraan kwam. Vanuit de keuken kon hij de voordeur zien. Straks zou ze….
Het idee was ontstaan toen de watermeter moest worden opgenomen, begin van de week. Het luik voor de voordeur, boven de kruipruimte, kon ineens niet goed meer dicht. Bovendien zaten er een paar verrotte planken in, levensgevaarlijk. Hij had het eruit gesloopt en weggebracht naar de timmerman met de opdracht een nieuw en stevig luik te maken. Haast had het niet. Hij keek wel uit en maakte gebruik van de achterdeur.
“Dag Karin. Bedankt!”, hoorde hij. De sleutel werd in het slot gestoken. Terwijl het gegil verstomde pakte hij zijn autosleutels om de bestelling bij de timmerman op te halen.
——————————————————————————————————————-
Met dank aan de Rebelse Huisvrouw.
Lees haar bijdrage: http://www.rebelsehuisvrouw.nl/we300-twisten/#more-7277
Dit is een verhaal in de serie WE-300, een schrijfuitdaging van Plato (Hier kun je meer leuke, spannende, bijzondere WE-verhalen vinden). Het werkt als volgt: schrijf een tekst van 300 woorden, waarin het sleutelwoord niet mag voorkomen. In dit geval was het verboden woord: twisten.
Spiegelingen 
Leuk vervolg. Ik proef al een verder vervolg dat minstens even gewelddadig is. Letterzetter zal zich misschien aangesproken voelen. Hmmmm… ik weet ineens weer waarom ik zo blij ben dat ik in 1996 gescheiden ben. Nog steeds waardeer ik de rust in mijn huis.
Eerlijk gezegd hoop ik dat Letterzetter zich ermee gaat bemoeien.
Rust, een kostbaar goedje! 🙂
Een mooi vervolg op het verhaal. Zou zo gegaan kunnen zijn. Al hebben beide wel vervelende trekjes. Gewoon uit elkaar gaan is,dat geen betere optie om beide weer een goed even te hebben .
Ja, dat hadden ze beter kunnen doen, Anneke, uit elkaar gaan. Maar dan waren deze verhalen weer niet geschreven. Het is ook altijd wat… 😉
Ha ha ja daar heb je een punt, dat had ik ook niet willen missen.
Wat een verrassend en origineel vervolg. Ik hoop dat er nog wat bloggers aansluiten.
Jij misschien, Marja?
Helaas heb ik momenteel weinig inspiratie voor dit soort uitdagingen. Ik wacht het vervolg even af.
Aha, ook toevallig. Gisteren heb ik net het eerste deel wezen lezen en vandaag al een vervolg… boontje komt om zijn loontje… of beslist een derde partij er toch anders over 😉 nou, ik ben benieuwd 🙂 Overigens, prima gedaan 🙂
Ja, ik ben ook benieuwd. Vorig jaar hebben we ook zo’n soort bondje gehad. (Zie Wladiwostok: http://wp.me/p36K0e-8r) Dus wie weet wat er nog volgt. 😉
Wat een omzwervingen heb ik intussen al gemaakt. Na ja daarvoor dient een vrije dag tenslotte 🙂
heerlijk, het venijn spat eraf
Schitterend vervolg!
Maar waarom zal ik mij er mee bemoeien? Corline en Rebelse zijn twee hele goede schrijfsters die zich uitstekend zelf kunnen redden.
Maar wacht… wat kriebelt daar?
Hm… Ik zal er nog maar een nachtje over slapen, denk ik 🙂
Geef er maar een goede draai aan, Letterzetter. 😉
Oké, jij je zin!
Vervolg staat er nu:
http://letterbak.wordpress.com/2014/05/09/de-timmerman/
Pingback: De timmerman | Letterbak
Geweldig vervolg Corline, en wat is het toch leuk dat je hierop inhaakte!! Ik zit hier achter m’n pc met een brede smile. Jouw korte fictieve verhaaltjes vind ik altijd heerlijk en dit soort vervolgjes al helemaal! Ik ga nu gauw bij Letterzetter kijken, hij zal er vast ook iets moois van gemaakt hebben!
Pingback: WE-300 voor april-mei 2014 | Platoonline
Wat leuk dat je er een vervolg op geschreven hebt. Ik ga snel bij letterzetter lezen hoe het af loopt. Ben benieuwd!
bij de 1e regels dacht ik ‘heej lijkt wel een vervolg op…’ en zowaar dat is het ook nog, geweldig vormgegeven ook ! Top! HIj bleek dus minstens zo gehaaid als zij 😉
Ik dacht al, dit komt me bekend voor. (Rebelse) Ook met genoegen dit stuk gelezen. Oh wat ben ik ik blij dat ik een goed huwelijk heb. De goudvis heb ik net gevoerd.
Opgelost inderdaad. Schitterend!
Prachtig en zoals bij Monopoly kan ik rechtstreeks door naar Letterzetter 😉
Nog vileiner dan het voorafgaande deel van dit feuilleton!
Overigens zei mijn dochter onlangs nog dat haar moeder en ik beter veel eerder uit elkaar hadden kunnen gaan, maar toen dat gebeurde was psychologisch gezien de kans op de hier beschreven verwikkelingen voorbij. Zo hebben we vanmorgen gezellig zitten koffiedrinken, bij mijn dochter: haar moeder, ik, en mijn huidige echtgenote / haar “stiefmoeder”. En beide moeders gaan soms samen even naar de Intratuin. Wij beschouwen het als een belangrijk onderdeel van ons levensgeluk dat het allemaal op deze manier gaat!