Echt, het bestaat
Goudgeel wuivend koren
Zover je kijken kunt
Het buigt en ruist
En de zoete geuren
Zijn voor ons
Het wegje in het koren
Kerstboek, kinderboek
Herinneringen op afroep beschikbaar
Strogele balen opgetast
De wagen volgeladen
Hier zal de voorspelde regen
Geen vat op krijgen
Voor de bui de buit binnen
Innig tevreden met deze dag, dit uur
Moment van verstilling
Om me heen en in mij
Fietsend met een lekker gangetje
De wind in de rug
Mijn schaduw vooruit
Denk ik het leven te vatten
Dat had ik gedacht….
Spiegelingen 
Jazeker, het bestaat.
Ik zie al weken niets anders 🙂
En het mooie is dat er niets te vatten is, het leven is. Niets meer dan dat.
Prachtig vond ik het, daar in Groningen. De rust, het landelijke. De lieflijke dorpjes. Heel anders dan hier in de polders van de Zaanstreek.
Het leven is niet te vatten, ben ik met je eens. We leven het leven. Punt.
Maar heb jij het nooit, het gevoel dat je ‘er’ bijna bij kunt?
Ik heb nooit gevoel er bijna bij te kunnen, het is na Vroems overlijden eigenlijk alleen maar makkelijker geworden, de dood werd ineens zo tastbaar dat je de zin van het leven meteen bevat: het heeft geen zin, dus niet teveel meer nadenken. In ieder geval niet over het leven en het bevatten.
Ik ben van geboorte Groninger. Dus heel herkenbaar. Maar het leven vatten? Misschien begint het met het accepteren van het lagere tempo op het platteland.
Zo mooi daar. En inderdaad, de rust.
Nee, ik wil niet beweren dat ik het leven ‘zou kunnen vatten’. Alleen is er in sommige situaties zo’n gevoel dat je er heel dicht bij bent. Maar dat is ook zo weer weg. Bijvoorbeeld wanneer je van het fietspad wordt gedrukt door een tuktuk. Ja, dat was er ook! 😉
Mooi omschreven, hier zie ik dat zo niet, alleen wel met gras natuurlijk. Toen ik je titel las moest ik wel denken aan Marsman “Denkend aan Holland” . Een beetje dezelfde intonatie als je het hardop zegt. Een mooi gedicht. (van beide 😉 )
Echt een aanrader, Anneke, het hoge noorden. Ja, en die titel. Dat heb je helemaal goed; dat had ik inderdaad zo bedacht. Leuk dat je het opmerkte! 🙂
Niet teveel aanraden, want dan ben ik mijn rustplekjes kwijt!
Ooit liep ik door Groningen. Ruime vergezichten, veel vlak land.
Misschien moet ik er eens gaan fietsen, maar dan wel zonder tegenwind.
Zonnige zomergroet,
Alles in het leven heeft twee kanten. Maar tegenwind in een lieflijke lente en een zonnige zomer is minder erg dan in een heftige herfst of een woeste winter. 🙂
Dat zijn wijze woorden van jou.
Zonnige zomergroet,
Lekker de kop leeg fietsen 😉
Klinkt helemaal hol nu… 🙂
Corline, je mooie gedicht deed me denken. Kennelijk hebben we dezelfde soort Kerst gevierd op school. Het wegje in het koren van WG van der Hulst, naar ik meen. Altijd kregen we een boek van zijn hand. En een sinaasappel van de groenteboer uit de wijk. Bij mij kwam daar nog bij: zingen in het schoolkoor voor de uitvoering in de kerk (waar ik vlak boven woonde). Amsterdam, vijftiger jaren. Hele vrachten herinneringen komen nu boven. Nou ja, ik heb nog de hele nacht 🙂
Ja, en: ‘Van de boze Koster’, ‘Voetstapjes in de Sneeuw’, ‘Anneke en de Sik’. We hebben ze allemaal gehad. Waar ze nu zijn, zou ik niet weten. Mijn vijftiger jaren voltrokken zich in Den Haag. Ook met kerstviering in de kerk, sinaasappel en krentenbol (die toen nog gewoon krentebol mocht heten… 😉 )
Toch nog wel lekker geslapen, Plato?
Corline,
Zodra mijn hoofd het kussen raakt
Heeft reeds een snurk de buurt gekraakt
De hersenfunctie wordt verstoord
En menig denksel wreed vermoord
Ik lig als dood en hoor geen zier
Al dreunt in ’t huis van een mortier
Maar ’s ochtends bij het eerste gapen
Roep ik verheugd: ‘goh, fijn geslapen. 🙂
Ik was laatst in Drente. Sommige uitzichten deden me enorm denken aan Frankrijk in de regen.
De Zaanstreek is toch ook best mooi.
Weet je wat ik wel zou willen? Een dagje op de fiets door de Zaanstreek in eind negentiende eeuw.
Ga je mee dan;-)
Mooi. Als ik dat goudgele koren zie (en dat zie ik hier in het hoge noorden ook vrij veel) dan heb ik altijd een soort gevoel van… tja. Tijdloosheid? Is dat het juiste woord? Ik denk het. Tijdloosheid ja.