Het leven achter mij
Bepaalt de reis vandaag
Zien wil ik wat er nog van over is
Want alles stroomt en gaat en doet
Zodat wat er eens was
Alleen nog sporen zijn
Naar mijn verleden en verlaten tijd
Nee niet verloren, want ik vormde mij
En werd gevormd
Tot wie ik denk te zijn
De wegen mogen zijn vernieuwd
De plaatsen liggen nog waar ik ze kende
Culemborg en Beesd en Everdingen
De bruggen over, land van Maas en Waal
Het witte torentje van Waardenburg
Zaltbommel lieflijk aan mijn rechterhand
Zo voeren kilometers tijd
Mij terug naar dagen van weleer
Toen ik nog onbekend was
Met wat ik nu denk te weten
Daar is De Lucht
Het pas gerestaureerde restaurant
Waar je ooit na warme slappe koffie
Hoopte op een nieuwe lift
Ik neem weer net als anders
De verkeerde afslag – een te vroeg
Genoeg gedroomd, gekeerd
En dan vol gas het laatste stuk
Het dorpje is maar nauwelijks veranderd
Eerst de rotonde voor de helft
Daarna rechtdoor, de lommerrijke weg
-Zonovergoten kleuren van de herfst-
De juwelier, de supermarkt, de boerenhoeve
Dan tegenover het gemaaide stoppelland
Het welbekende huis
Het geeft zich sneller prijs dan ooit tevoren
Nu rondom de coniferen zijn gekapt
Net als de berken naast de keuken
En de kastanje bij het oude stalen hek
Maar achter is het nog precies
Zoals ik het drie jaar geleden zag
Bemoste schaduwrijke paden
De hulst vol bessen, beuken, wat dood hout
Ik kijk voor ’t laatst
Wat heb ik hier nu verder nog te zoeken
Er is geen mens die me aan deze plek verbindt
Vergaan, verloren en verlaten
De huwelijksboom stierf jaren eerder al
Een zachte dood
Spiegelingen 
Prachtig.
Dank je, Narda.
A sentimental journey, mooi
Good old memories…
Moet een beetje lachen, zie je rijden tuf, tuf, tuf. Dit is verandert en dit ken ik nog, eh…… wat heb ik hier eigenlijk nog te zoeken? tuf, tuf, tuf……toet toet!
🙂
Een mooie reis.
De meest onverwachte dingen zijn meestal het mooist…
Erg goed! Het geeft een prachtig beeld in een voor mij herkenbare sfeer.
Dat is mooi, Burro! En dank je!
in zekere zin toch een ontdekkingsreis.
Bevestiging, afschudden en doorgaan op je eigen weg,
Mooi geschreven.
Ja, dat is goed gezegd: het heeft me wel enig inzicht gebracht. Dank je.
Tot het besef komen dat je er niets meer te zoeken heeft is iets verfrissend en triest tegelijkertijd.
Ja, natuurlijk heeft het twee kanten. En dat in balans proberen te brengen is wel een (de?!) opdracht in het leven.
Ja zo werkt het wel en wat heb je dat mooi beschreven zat zo mee te rijden. Mijn broer woont in ons ouderlijk huis wat hij helemaal verbouwd heeft maar nog altijd zoek ik naar die oude dingetjes van vroeger, ook een soort sentiment.
Ja, Anneke, ik denk dat je nu juist extra speurt naar dingen van vroeger. Omdat je wel weet, dat die er niet meer (kunnen) zijn. Wat is dat toch met ons, dat we altijd maar terug willen naar ‘toen’? Gevangen in waarde-oordelen vrees ik…..
Ik word er sentimenteel van…
Ah, gossie… 🙂
Een mooi inkijkje in jouw herinneringen, Corja
Dank je!
Wat mooi ,ik ben meegereisd ib gedachten.
Fijne week Corja
Was gezellig dat je erbij was, Laura. Jij ook een fijne week!
Warm, nostalgisch en vol gevoel. Een prachtgedicht waar ik vleugjes van herken. Want op reizen naar België (als Maria mee is met de auto) komen we er langs en soms er door. Zo hebben we bij menig dorpje gestopt om daar eens rustig om de kerk te lopen. Vaak heb ik gedacht: als je zo daar bij die rivieren woont, dan moet je wel gelukkig zijn. Dan liepen we langs de kade van Zaltbommel en zagen tot onze blijdschap het beeld van Jip en Janneke.
Ik ben dus niet van die buurten, maar heb genoeg opgesnoven om je poëtische woorden op waarde te kunnen schatten. EN waarderen.
Dank je, Plato. Dat gebied roept de sfeer op van gelukkig leven. Dat ben ik helemaal met je eens. En tegelijkertijd weet ik dat dat niet bestaat. Geluk zit in kleine dingen, zoals Jip en Janneke tegenkomen. Koos van Zomeren schreef prachtige boeken over die streek: ‘Nog in morgens gemeten’ vind ik het mooist.
vooral die laatste twee verzen, die zetten een definitieve streep over een stukje van je verleden.
Inderdaad, klopt. Jij kent het, voor een deel. 😉
Mooi geschreven, en een mooi inzicht…
Prachtig. En ook herkenbaar. Een soort heimwee naar iets wat allang voorbij is en nooit meer terugkomt.
Alles is precies zoals je het beschrijft…