Kleinzoon A is met vakantie en daarom pas ik op zijn goudvissen. Nou is oppassen een groot woord. Zonnebloem en Zonnetje zwemmen uit zichzelf rustig rond. Ze springen niet uit de bak en ze doen verder ook niets waar ik me mee zou moeten bemoeien of me zorgen over zou moeten maken. Het enige wat er van me wordt verwacht, is ’s morgens wat vlokken uit een potje in het water strooien. En de bak een keer schoonmaken in die veertien dagen dat ze hier zijn. A was een beetje bang dat Zonnebloem dood zou gaan tijdens zijn afwezigheid, maar ze zwemt vrolijk rond. De aanwijzingen die hij had gegeven over doosjes en begraven hoef ik niet uit te voeren. Niets wijst erop dat ze de pijp aan Maarten wil geven. Integendeel, ze is zo levendig als een vis.
Als ik ’s morgens beneden kom en de kamerdeur open doe, zwemmen ze direct naar voren, naar het hoekje. Daar blijven ze hangen, tot ik wat voer in het water strooi. Ik wens ze smakelijk eten, ze zwemmen naar boven en beginnen aan hun ontbijt. Ik heb het gevoel dat er een soort van communicatie is, maar dat is misschien wel wat ik wil zien.
Vanochtend was ik het hele voerritueel vergeten. Stom, maar er wordt gezegd dat een vis wel een paar dagen zonder voer kan. Dus zo erg was het niet. De vissen in mijn minivijvertje krijgen ook maar eens in de drie dagen te eten.
Erger was natuurlijk dat zij er wel op gerekend hadden. Hoe ik dat weet? Toen ik vanmiddag de kamer in kwam, en als vanzelf naar de bak keek, zag ik beide vissen voor het glas (plastic) hangen, met grote vragende ogen. – Dat vragende vul ik zelf in – Ik maakte mijn fout goed en gaf ze waar ze recht op hadden. Kan een vis tevreden kijken? Zeker! De vlokjes gingen erin als koek.
Meteen moest ik denken aan John Kongos, die zo’n prachtige tekst heeft geschreven over “the goldfish in his bowl“. In de zeventiger jaren hebben we die plaat grijs gedraaid. Ik zet het nummer weer eens op (sweet memories) en bedenk hoe wonderlijk het leven in elkaar zit.
Ik weet dat ik hun god niet ben, zo goed ken ik de tekst wel. Maar, zouden ze Kerst hebben gevierd?
Spiegelingen 
Leuk verhaal. Zelf heb ik ook twee goudvissen al zijn die naamloos. Ik houdt ze wel in een vierkant bakje met licht, pomp en filter. Er zijn trouwens winkels die geen kommen meer verkopen wegens dieronvriendelijkheid. Goudvissen zijn intelligente dieren, wist je dat ze kunstjes kunnen leren? Google daar maar eens op.
Deze goudvissen zitten in een rechthoekig bakje en ze gedijen goed. Eentje leeft al vijf jaar! Dat ze “naar me toe komen” ’s morgens vind ik ook al een kunstje, maar ik zal inderdaad eens googelen.
Hahaha, heel herkenbaar!! Wij (mijn lief en ik) vullen ook altijd de gedachten van onze ruwharige teckels in. Dat is grappig en leerzaam! 🙂
Ja, dat is leuk. Dat deed ik ook altijd met onze poezen! 😉
OK, ook weer gefixt.
Ik zag bij Intratuin een keer een medewerker die een vis uit zijn hand liet eten. Een steur. Mensen kopen zo’n beestje voor hun vijver, niet wetende hoe groot ze kunnen worden en wat ze nodig hebben. Echt zielig.
Wat een snelle actie! Fijn, dank je wel.
Ja, zeker zielig. Ik vind het ook raar dat je zulke vissen kunt kopen bij een tuincentrum, waar die goed bedoelende medewerkers er toch niet zo veel verstand van hebben. Steuren horen, vind ik, nog meer dan goudvissen, in de natuur.
Je hebt gelijk, vissen ondervinden eerder schade van te véél voer dan van te weinig/
“Sus en hi” van onze kleinzoon overleven ook zijn vergeetmomentjes al meer dan een jaar 😉
O, dat zijn leuke namen. Maar nomen is omen, wordt er wel gezegd. Dat zou fataal zijn, in dit geval!
Vissen kunnen klok lezen, moet je maar eens opletten.
Mijn vissen heten Su en Shi
Dat klopt, Appelvrouw. Hun biologische klok is op de seconde afgestemd. Jouw vissen moeten haast wel vrouwtjes zijn, met die namen. Terwijl de namen van de kleinzoon van Riet (zie hierboven) mannelijk aandoen. De kracht van één letter! Maar ik vind het een geweldige, creatieve vondst. Alleen, ik schreef het al: nomen is omen…… 🙂
Wat een grappig verhaal en zeker die muziek er bij. Had nog nooit van die artiest gehoord. Leuk. Ja dat heb ik me nooit afgevraagd. Trouwens wij hebben 13 jaar een dierenwinkel gehad en heel vaak kwamen mensen een nieuwe goudvis kopen tijdens een logeerpartij. Wil je niet nodeloos ongerust maken maar toch………….
Je bent een kenner! Nee, je maakt me niet ongerust hoor. We zullen het zien, volgende week gaan ze weer terug naar hun baasje.
Van John Kongos hoor je nooit iets. Wij kochten de plaat in de uitverkoop, ooit. IJzersterke teksten, vind ik nog steeds.
Joh… dus vissen hebben een ingebouwd klokje? Wist ik niet. Wat weet ik eigelijk over goudvissen? Maar zo te zien lijken ze qua voeren op katten. Vol verwachting kijken ze naar de hand waar het voer uit zou moeten komen. Een God ben je dan misschien niet maar een bediende….. nou ja, net als bij katten dus.
Heb tot voor kort altijd katten gehad. Heerlijke beesten. Dat ik slechts tot het personeel behoorde, hier in mijn eigen huis, liet ik me maar al te graag welgevallen….. 😉
Aller eerst wens ik je op alle vlakken een rijk 2015 Corja.
Wat een lief verhaal, ik zie het zo voor me 🙂
Dank je Laura. Ik wens jou, je man en alle dieren een heel goed, mooi en gezond 2015!