Hij kon niet meer terug. Het Woord was gesproken en dat had zoveel effect tot gevolg, dat Hij met verbazing zou hebben gekeken, wanneer Hij niet van tevoren al had geweten hoe het zou gaan. Wat een geraas, gesuis, gerommel en gegier. Oorverdovend, maar Hij stond erboven, het deerde Hem niet. Hij keek het aan: langzaam, heel langzaam kwam de chaos in evenwicht. Het was Hem gelukt. Dit was wat Hij had gehoopt toen de drang tot het creëren van de tegendelen onweerstaanbaar was geworden. Dit schiep beweging in de eeuwige rust. In een flits brak het duister en maakte ruimte voor een puntje licht. Het zwol aan in een razend tempo. Hij keek. Hij zuchtte. Dit was zó goed.
Nu het begin eenmaal een feit was, was er geen houden meer aan. Gelukkig was het stil nu, maar het proces ging door. In duizelingwekkende vaart dijde Zijn universum uit. Onstuitbaar. De remmen waren los. Hij moest het in de hand zien te houden. Structuur aanbrengen. Overzicht houden. Het lukte. Hij richtte Zijn blik op één punt. Tevreden zag Hij hoe kleuren verschoten, hoe de draaiing voorzichtig op snelheid kwam, hoe water wegsijpelde, hoe slik opdroogde en groeisels ontsproten. Hoe de elementen bevolkt raakten. Hoe de damp optrok. Hij glimlachte. Wat was dit goed.
Het kon nog mooier, nog vollediger. Hij zou iets toevoegen dat alles overtrof. Maar niet perfect, dan was het Woord voor niets geweest. Perfectie zou alles weer doen versmelten tot die klont waaruit Hij het wankele evenwicht juist had bevrijd; Zijn creatie zou naar perfectie moeten streven. Was dit overmoed?
Hij strekte Zijn hand, reikte naar die van Zijn evenbeeld. Een vonk, een trilling. De enorme kracht was bijna fataal. Daarna niets. Wegkijkend, zijn armzalig lot tegemoet, trok De Mens zich van Hem terug.
Had Hij zich vergist? Was dit goed? Er was geen houden meer aan…..
——————————————————————————————————————-
Dit is een verhaal in de serie WE-300, een schrijfuitdaging van Plato. De bedoeling is dat je een verhaal schrijft van 300 woorden, waarin je het sleutelwoord niet mag noemen. Deze keer was het verboden woord: waarnemen.
Meer lezen of zelf meedoen? Ga naar https://platoonline.wordpress.com/
Illustraties:
Wainer Vaccari: Tondo
Michelangelo: De schepping van Adam (het meest bekende detail)
Spiegelingen 
Ik ben onder de indruk.
Echt? 😉
Het begin der tijden in 300 woorden. Waar Hij er nog zeven dagen voor uittrok. Heerlijk om te lezen.
Het kan best snel hoor, als je maar wilt. 😉
Het is toch een wonder, zeg maar gerust een Godswonder.
Percies, Appelvrouw. Heb jij die slang zo’n vruchtje geleverd?
Nee hoor Corja, ik die niet aan slangenvoeren.
Tranendal
hoe wij zijn ontstaan kan niemand met zekerheid vertellen
het blijft allicht een gis
tot de mens verdwenen is
en er gelukkig nooit meer tranen in kinderoogjes opwellen
Heerlijk om te lezen, Corja!
Lenjef
Dank, Lenjef. En ja, die arme kindertjes. Altijd de dupe….
Wat knáp! Toch had Hij best wat meer tegen randje van perfectie aan mogen schuren!
Dank, Riet. Ja, vind ik ook, nooit te snel tevreden zijn. 🙂
Heerlijk!
Pingback: WE-300 voor januari 2015 | Platoonline
Nooit eerder hadden we de gedachten van de schepper en zijn creatietwijfels bij de hand. Jij schonk ze ons. Weet hij zelf waar de mens heen gaat en of er hoop is op meer? Of leidt ook de vrije wil uiteindelijk toch tot de ultieme stilte omdat al zijn evenbeelden uiteindelijk niet anders kunnen dan vooruit en dus (de cirkel rond) tot leegte? Creeërt hij dan weer een nieuwe mogelijkheid?
Je tovert hier wel het grootste dilemma ooit. God is wat beginnen door die vinger naar Adam uit te steken en te merken dat deze meteen de hele hand nam.
Een verhaal om nog vaak over te lezen en het zorgvuldig naast de Lucifer van Vondel te laten rusten.
Haha, Plato. En ja, inderdaad, de cirkel rond, een beetje aanklooien (sorry voor het woord). Vondel; het idee….. 😉
Wat kan er toch veel gebeuren in 300 woorden. Knap hoor!
Heel goed, die beperking!
De wonderen zijn nog steeds de wereld niet uit, hoewel…. Mooi beschreven creatieproces.
Het houdt me erg bezig, de laatste tijd. Aardje naar mijn vaartje, denk ik.
Wauw!
En ja wat Hij wel of niet had kunnen (moeten?) toevoegen of juist weglaten…. daarover zal de mensheid het nooit eens worden….. en laat dat nou net Zijn bedoeling zijn geweest?
Precies. Je moet er niet aan denken dat iedereen zich ermee zou gaan bemoeien. 😉
Wat heb je dat mooi beschreven. En of het allemaal goed was, geen idee. Als je alle ellende ziet misschien een stukje compassie toe moeten voegen, wat meer liefde voor elkaar. Die tekening van die handen komt me zo bekend voor. Weet je waar die van is. Mijn zwager heeft die ook nagetekend in zijn hippie en drugstijd. Is het zo’n oude tekening al of anders lijkt het er gewoon veel op.
Anneke, die handen zijn een fragment van “De schepping van Adam”, van de beroemde schilder Michelangelo. Heel oud! Googel maar eens. 🙂
Erg gaaf verhaal!!
Dank je, Wondelgijn!
Werd even opgetild uit het aardse bestaan. Ben inmiddels weer terug
Gelukkig maar, EJW! 🙂
Prachtig. Maar het oude nomadenvenhaal had het niet over het begin van de mensheid, dat ons begrijpelijk de laatste eeuwen zo geweldig is gaan interesseren, maar over de Mens, in middeleeuse versie nog Elckerliek, en beschreef hem op voor nomaden vanzelfsprekende manier als “rode vruchtbare oasegrond”(=Adam) en even verder als stof, “mul woestijnzand”(=Afar). En laat ik me in beide beelden in 2015 nog heel goed, ook als niet-nomade met de mij bekende mens in alle evolutiefasen,van de menselijke geschiedenis nu nog steeds heel goed herkennen. Ook mensen uit het verre meer dan 30 eeuwen verleden kunnen rake dingen zeggen over dat mysterieus gegeven vruchtbare en onvruchtbare leven van ons, alle mensen, de mensheid!.
Ha Joost, wat een mooie uitgebreide reactie. Gelukkig was ik beperkt tot 300 woorden, want over dat ‘rode’ heb ik nog getwijfeld om het op één of andere manier te gebruiken. Ooit las ik dat bij Pieter Oussoren. Die bijbelvertaling heb ik niet meer in mijn bezit, helaas. Wel staat nog het prachtige boek: de Bijbel als Schepping in mijn boekenkast. Zeer interessant. Jij maakt er een studie van? Boeiend!
Ik houd van verhalen die gemaakt zijn nav een “bestaand” verhaal. Ik heb het met plezier gelezen.
Dank je, MdM!
Mooi Corja en dat plaatje ook 🙂
Dank je Laura. Bedoel je het eerste plaatje? Groet!
Ja aan als kophoofd , dus niet de eerste in je gedicht 🙂
De schepping is een dankbaar WE-onderwerp. Mijn voorlaatste WE ging er ook over. Je hebt een mooie WE geschreven.