Op de Schaanse Gans was het uitgestorven. Het ijs op de slootjes glansde in het koude maanlicht. Een stevige noordoosten wind joeg over de weilanden. De schapen lagen dicht tegen elkaar aan bij het hek.
Over het smalle pad naderde een donkere figuur. Kromgebogen, de pet diep over de ogen. Handen in de zakken van het oude bonkertje. Het geluid van zijn klompen werd weerkaatst wanneer hij een molen passeerde.
Plotseling stond hij stil. Uit zijn borstzak haalde hij zijn pijpje, een neuswarmertje. Hoewel hij anders ruim de tijd nam om het te stoppen, propte hij de tabak in de kop en zoog de brand erin. Hij hervatte zijn tocht.
Bij de laatste bocht aarzelde hij. Had hij het allemaal goed gedaan? In een opwelling was het gebeurd; een plan had hij niet gehad. Moest hij teruggaan? Praten had geen zin, daarvoor was het al te ver gekomen. Zou hij gaan kijken of het nog terug te draaien was? Of hij nog iets kon bijstellen? Nee. Hij had goed gehandeld. Hij hoefde zich toch niet alles te laten welgevallen? Hij, de beste molenaar van de hele streek. Geen mens hoefde te beweren dat hij hem wel eens een sterk staaltje zou laten zien. Nee, het was eerder andersom.
Hij haalde zijn schouders op. Hoge bomen vangen veel wind. Iedereen zou dat kunnen zien.
De volgende ochtend sneeuwde het. Bij molen ‘De Hond’ stond een groepje toeristen te kleumen.
De man met het bonkertje opende de deur, groette binnensmonds en ging hen voor de molen binnen. Snel klom hij naar boven en kruide de wieken op de wind. Hij trok de vang los en met veel gekraak kwamen ze in beweging.
Van een van de wieken woei een rood vaantje. De stropdas van de burgemeester. Eindelijk kon hij zijn gemeente eens van gepaste hoogte overzien.
——————————————————————————————————————
Dit is een verhaal in de categorie WE-300, een schrijfuitdaging van Plato. De bedoeling is dat je een verhaal schrijft van 300 woorden, waarin je het sleutelwoord niet mag noemen. Deze keer was het verboden woord: evenaren.
Meer lezen of zelf meedoen? Ga naar https://platoonline.wordpress.com/
Spiegelingen 
Brrrrr…
Bijna net zo koud als nu… 😉
Spannend tot het laatst
Ja, ja, spanning ten top… 😉
Leuk, Corja, een Zaans verhaal. Wat kun je dat goed. Ik ga het denk ik ook eens proberen.
Wat zou die rode stropdas lekker opgevallen zijn met die witte sneeuw op de achtergrond.
Dat kun jij, Narda!
O jee, een moordverhaal.
Boontje… 😉
Heb ook nog een neuswarmertje gehad maar da’s lang geleden
Nu houd je meer van een frisse neus?
Subtiel en spannend!
Hoe subtiel. In de kap van de molen bevindt zich een balk die ‘de burgemeester’ wordt genoemd.
Héél mooi!!!
Dank je, Myriam!
Wat een heerlijke WE. En leuk om de Zaanse Schans er in tegen te komen. Heb daar nog wat oude herinneringen liggen.
Ik zal eens goed kijken of ik ze zie liggen, Harrij! 🙂
Ja graag, Corja, want ik wil ze wel terug. Misschien zitten er nog een paar interessante blogs in 🙂
Skitterend. Ben in Krommenie geboren.
Ku’j’ ok dialect skraiven?
Nee, helaas. Ik ben een Leidse. 😉
Ik noem mij ook niet superieur hoor,
maar omdat je het specifiek noemde
kon het zijn dat…
Maar jij kunt het wel, zo te zien. 🙂
Ik gok het en schrijf foenetisch op…
hihi
Een rode stropdas, o ja, de meeste burgemeesters komen voort uit de Partij v.d. Arbeid!
Zeker in de Zaanstreek.
Als-ie maar dat neuswarmertje niet mee naar binnen neemt. Bij brand werkt een molen als een schoorsteen.
Een goed molenaar weet dat, Blew. Er zijn zoveel molens afgebrand in deze streek!
Daar had die iemand de Das om gedaan en niet zomaar iemand !
Mooi geschreven ,hoor de klompen, de pijplucht en de sneeuwkou brrr
Wat omschrijf je het weer mooi, Laura!
Pingback: Plaat waar ben je nou man? Kom op met die WE-300! | Platoonline
Weet je….. dit verhaal riekt naar een vervolg 😉
Weet je…. daar zit ik toevallig al een beetje op te broeden 😉
Geweldig,
groetjes, Ria
Dank je Ria,
groetjes terug
Geweldig verhaal met een mooie afsluiter. ’t Is trouwens wel een beetje gedaan met de PvdA en dat is (hoe krijg ik het uit mijn mond) mij wel goed.
Schaanse Gans is leuk gevonden. Met een voorkeur voor de molen de Deke Bloot.
Schaanse Gans is een vondst van mijn jongste kleinzoon. Toen hij vijf was, had hij geen idee wat een schans was. Een gans kende hij wel, dus die houden we erin! 🙂
Een bonkertje, een neuswarmertje, je ziet het molenaartje voor je.
Ik zie ook de Japanners al klaar staan met hun camera voor een niet te evenaren plaatje.
Ja. Het gekke is evenwel dat de Japanners over het algemeen Chinezen zijn. Leg mij maar eens uit hoe ik het verschil moet zien….
En tot zover de burgemeester dus! *proest*
De huidige burgemeester is een vrouw. Het zou dus heel indecent zijn om haar op een wiek te binden…. 🙂
Ach, veel vrouwen hebben tegenwoordig toch ongegeneerd de broek aan? Zelfs Frau Merkel…
Ik moest even nadenken bij die Schaanse Gans, hoe heet het daar nu ook al weer echt haha. Wat een mooi verhaal, Zag dat mannetje zo lopen op zijn klompjes.
Mooi verhaal. Ik moet wel even denken wat hij dan terug wilde draaien (de wieken gaan niet). Spannend tot het eind!
Als hij tot inkeer was gekomen had hij de wieken ‘even’ moeten terugdraaien om de burgervader los te maken. (Zoiets beschrijven is wel lastig wanneer je aan 300 woorden gebonden bent) Gelukkig deed hij het niet 😉
Malen tussen briesje en storm
Holland, vol land met duizend en één molen
waar tegenpolen elkaars verhalen
tot waardeloze pulp malen
één voelt zich bedrogen, de andere bestolen
Prachtig geschreven, Corja!
Lenjef
Ha, Lenjef. Weer een geweldige, beeldende reactie. Dank!
Ik las dat Rutte in onderhandeling is met de Chinezen om de zijderoute te heropenen. Het doel in de dubbele agenda zal wel zijn om de zijden stropdas voor VVD-ers in ere te herstellen, na alle frauduleuze misère…
goed gevonden WE. Dankjewel dat je dit wilde delen
Wat een leuke WE – enig! Ik had nog nooit van neuswarmer gehoord, wist niet dat dat ooit bestond.