Ze werd met een schok wakker. Er was iets. Ze keek naast zich. Daar lag haar prachtige jongetje. Heel stil. Te stil. Te bleek. Ze hield haar vinger onder het neusje. Niets. Geen zuchtje. Ze aaide het over de wangen. Koud. In het zachte schijnsel van het olielampje zag ze zijn bleke gezichtje. De paniek sloeg toe. Haar kind! Haar trots! Levenloos lag hij in haar armen.
Grote schaduwen bewogen op de muur toen ze voorzichtig overeind kwam. Haar kamergenote was vast in slaap. Het kindje naast haar onder de deken.
Zachtjes sloop ze naar haar toe. Het kind in haar armen woog zwaar. Ze legde het snel neer en nam het warme, blozende, ademende kind op. Haar bed was nog warm toen ze zich samen met het kind te ruste legde. Haar hart bonkte. Was het verkeerd wat ze deed? Natuurlijk was het verkeerd. Het hoefde niet uit te komen; niemand had iets gemerkt. En bovendien: ze zou zo ontzettend goed voor dit kind zorgen.
Voor de tweede keer die nacht kreeg een moeder de schrik van haar leven. Doodse stilte. Een intense kou. Geen beweging. Maar, was dit stille, tere, bleke wezentje haar zoon?
De man op de troon bad om wijsheid. Had hij ooit eerder over dood en leven moeten beslissen? Van wie was het levende kind? Hij verhief zijn stem. “Dus jullie beweren beide dat het dode kind de ander toebehoort? Breng mij een zwaard!”, echode het door de zaal.
Hij keek naar het door beide vrouwen begeerde kind. “Ieder de helft”, beval hij. “O”, riep de moeder, “geef het haar dan maar. Laat dit kind niet ook nog sterven!” De koning wist genoeg. Tranen drupten op het gezichtje toen de vrouw haar kind teder in de armen sloot.
Zo werd Salomo’s wijsheid hem door ware moederliefde geopenbaard.
——————————————————————————————————————-
Dit is een verhaal in de categorie WE-300, een schrijfuitdaging van Plato. De bedoeling is dat je een verhaal schrijft van 300 woorden, waarin je het woord waar het om gaat niet mag noemen. Deze keer was het verboden woord: verdelen.
Meer lezen of zelf meedoen? Ga naar https://platoonline.wordpress.com/
Spiegelingen 
mooi hoe je hier opgekomen bent
Zomaar, plotseling
Corja wat een inspiratie heb jij 👍
ja, waar haal ik het vandaan…. 😉
Pakkend geschreven…
’t Is een pakkend verhaal, tenslotte
Je verstaat de kunst om de Bijbelse verhalen mooi naar deze tijd te vertalen…Mooie WE
Dank je wel, Anneke
Een grotere wijsheid en eerlijker verdeling kan ik me niet voorstellen. Wat moeten of kunnen we denken over de moeder van het dode kind, die niet protesteerde tegen de dood van de andere baby. Zou het blinde jaloezie zijn geweest ?
Overigens, de indruk die het originele verhaal op mij maakte toen ik het voor het eerst uit de Bijbel hoorde voorlezen, …tig jaren geleden. is altijd gebleven. Maar de Letters zoals zij hier door de Zetter werden geordend, ontroeren me meer….
Het moet het ergste zijn wat je kan overkomen, de dood van je kind. En zeker de dood van je baby. Jaloezie, misschien, maar ik kan me ook voorstellen dat het een hormonale kwestie is. Dat zowel lichaam als geest zijn ingesteld op zorgen. Maar, dan nog, het is niet geoorloofd om je andermans kind toe te eigenen….
Mooi geschreven!
Dank je Anne Mieke!
Een oeroud bijbels verhaal prachtig onder (300) woorden gebracht.
Ik houd van die doordenkers…
ja, dat is uit het resultaat af te lezen. Lekker zo doorgaan 🙂
Zo mooi hoe jij dit Bijbelverhaal hebt verwoord. Echt ontroerend.
Dank je, Marja.
Heel mooi verwoord. Het Salomonsoordeel. Ik herinner me het nog van de lagere school. Maar hier komt het veel dichterbij doordat je de focus direct op de daad legt.
Prachtig.
Dat oordeel, die wijsheid, dat kennen we nu allemaal wel. Ik ben veel meer geïnteresseerd in de gevoels- en denkwereld van de vrouwen. Hoe kom je tot zo’n daad?
Héél erg mooi geschreven. Maar eigenlijk heb ik me altijd afgevraagd hoe je als moeder je eigen kind, zelfs als het dood in je armen ligt, zomaar zou kunnen ruilen voor een ander kind? Dat is toch niet hetzelfde? Ik weer hoor. Ik moet nodig weer filosoferen hé
Ja, dit verhaal (en meer bijbelverhalen, trouwens) nodigen uit tot filosoferen. Hoe kómt iemand tot zijn daden? Nee, ben het met je eens, andermans kind is zeker niet hetzelfde als dat van jou.
(Maar even iets anders, ik probeer al een tijdje op jouw blog te komen, maar mijn computer weigert, omdat er een virus is geconstateerd. Kun jij dat checken? Nog geen half jaar geleden crashte mijn computer en dat wil ik niet nog eens meemaken…. 😉 )
Echt, ik hoorde van iemand dat ze een melding kreeg die verband hield met de widget van de blogmadammen dus die heb ik even verwijderd, en toen was het bij haar opgelost. Verder heb ik nog nooit problemen gehad of gemeld gekregen. Kun je nog eens checken nu de widget van de blogmadammen verdwenen is? Indien niet ok zal ik de widget van de blogsociety ook eens wegdoen om te zien wat dat geeft.
Yes! Opgelost! 🙂
O, wat ben ik blij!!!
Pingback: De WE-300 van Tuinier | Platoonline
Ik ben éven terug in 1965 en deel na van mijn van mijn dochter te zijn bevallen, de kamer met vrouw die van een zoon is bevallen . Na twee dagen is het zoontje van de vrouw overleden en ik kan me haar verdriet nog steeds voor de geest halen.
Maar ook haar onvoorstelbare vertrouwen in haar geloof waardoor zij ieder ander kon troosten. Ze was lid van het Leger des Heils en zou nóóit op de gedachte zijn gekomen om een baby te verwisselen., Het is mijn eerste ( en enige) herinnering van een zo vast vertrouwen in het geloof!
Jee, wat bijzonder Riet, om zoiets mee te maken. Wat knap van die vrouw om op zo’n manier met het verlies om te gaan. Het lijkt me vreselijk een kind te verliezen en zeker het kind dat je net gebaard hebt.
Ik denk eerlijk gezegd ook, dat dit verhaal meerdere kanten heeft. Het gaat niet alleen om Salomo’s wijsheid, maar ook om hoe de vrouwen met de situatie omgingen en wat wij daarvan kunnen opsteken.
Bijzonder wel maar héél ingrijpend als je zelf nog kraamvrouw bent en je nog in pieken en dalen leeft.
maar zéker een bewonderenswaardige jonge vrouw. Ze gaf toestemming voor sectie om te weten wat de ddodsoorzaak was want het leek de eerste twee dagen gewoon een gezond kindje. Hij bleek een blinde darmontsteking te hebben, omdat dat bij zuigelingen nooit voorkomt is dat niet tijdig ontdekt en werd dus buikvliesontsteking. Een sterke vrouw die kon geloven dat God daar een bedoeling mee had, daar zat ik dan als ongelovige, met mijn gezonde dochter die deze week 50 mocht worden.
Een onmens
indien ik het niet kan hebben, dan geen mens
egoïsme in het kwadraat
achter een engelen gelaat
wat zonde heet verkopen als een vrome wens
Prachtig schrijfsel, Corja!
Lenjef
Ja, en toch vraag ik me af of het een onmens was, in de grond van haar hart. Wat verdriet en verlies al niet met een mens kan doen. En geen PGB’s in die tijd, Lenjef!
Prachtig geschreven!
Dank je, Jackles!
Mooi verteld Corja.
Dank je wel, Narda.
Hoe verzin je het weer. Dit verhaal heeft me altijd verwonderd – hoe kun je als moeder zoiets doen? De Bijbelse verhalen hebben me sowieso altijd verwonderd maar deze in het bijzonder. Mooi geschreven Corja.
Tja. Ik heb dit altijd een fascinerend verhaal gevonden. Hoe komt zo’n vrouw zover? Het is trouwens een thema dat je nog wel eens tegenkomt in die fantastische Engelse detectives; Morse en Frost, bijvoorbeeld.
Kippenvel WE over dode kinderen en een Salomonsoordeel…. ik stuiter, maar dat is niet vanwege jouw verhaal hoor maar door de impact ervan op mijn gevoel…
Iedereen leest toch datgene wat hij eruit halt het meest hè..
Prachtig verwoord en velen een spiegel voorgehouden.
Nu de rest van de bijbelboeken nog corja en elk in 300 woorden.
*stil*
Oef Corja !!!
Vanuit mijn eigen ervaringen is jouw verhaal echt wel ff slikken voor me. Je gooit me gelijk zo’n 30 jaar terug in de tijd en het verdriet van toen, is nog bijna net zo vers als toen, al heb ik het in de loop der tijd wel een plekje kunnen geven.
**slik** dus.
Oh, Melody, wat naar voor je. Het is, denk ik, het ergste wat een vrouw kan overkomen. En ondanks dat je het een plekje hebt kunnen geven, blijft het altijd een wond, die bij het minste of geringste weer opengaat. Sorry!
De Bijbel als inspiratiebron, knap gedaan. Je zou heel wat WE-s kunnen schrijven vanuit deze achtergrond.
Dank je. Heb het inderdaad al vaker gedaan. Je kunt ze vinden in de categorie WE-300. En de voorraad is nog niet uitgeput. Er broeit er alweer een 😉
Goh Corja, ik ben er stil van! Wat een ontzettend mooie WE!
De Bijbelverhalen stuk voor stuk naverteld in 300 woorden (voor als je een titel zoekt,) Mooi!
’t Is een idee, Joke. Maar dan begint het ook wel een beetje op werk te lijken. 😉
Da’s óók weer waar, maar wel leuk werk 😉