Demeters hoop

DSC02511

Al maanden ligt de zwarte bonkige aarde
In dikke kluiten nat en kaal te wachten

Op de gedreven tuinder
Die met veel aandacht, werklust
En liefde, vooral dat laatste
De diep verborgen geheimen
Aan de grond zal weten te ontlokken

De groeikracht hangt als een onzichtbaar waas
Boven de kluiten
Die na een nachtje vorst
Bij de minste aanraking uiteen vallen
Ontvankelijke
Van beloften zwangere grond

Wie komt er met zoete of wellicht barse stem
De zaden toespreken
Zodat de harde bastjes
In het donker opensplijten
Om dan in door lentegroen gefilterd zonlicht
De kiemblaadjes te tonen
Voor het echte groeien aanvangt

Wie ontfermt zich met hart en hand
Over deze zo lang verguisde tuin?
Wie tovert een glimlach
Op het aangezicht der aarde?

17 gedachten over “Demeters hoop

  1. De aarde wacht op de gedreven tuinder, op de zon en wat warmte met op tijd wat regen, Met deze combinatie gaat het zeker lukken.

  2. Het is weer púre poëzie! We hebben niet héél veel braakliggende aarde maar áls we het hadden zou Henk zich er met liefde over ontfermen! Ik ben minder van de groene vingers maar meer van “zou dáár niet leuk een “dinges” kunnen staan? én naar de tuin kijken natuurlijk 😉

  3. Honger bestrijders

    over arbeiders die de aarde bedwingen
    oude velden vruchtbaar maken
    met een overvloed aan smaken
    hoort men bijna nooit een liedje zingen

    Maar jij maakt er een onnavolgbaar prachtig gedicht over, Corja!
    Amai!
    Lenjef

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s