Geboren en een heel klein poosje getogen (tien dagen in het Diaconessenhuis) in Leiden, gecombineerd met de herinneringen aan de bezoekjes die ik met mijn opa bracht aan de Hortus en het Museum van Oudheden, maakt het voor mij bijna een noodzaak om in elk geval één keer per jaar naar deze stad terug te keren.
Nu was het weer eens zover. Het moest. En dus togen wij op een mooie, winderige dag naar Leiden, met als doel precies datgene waar mijn opa me zestig jaar geleden mee naartoe nam. Waarmee hij mij besmette, kun je haast wel zeggen.
Het Rijksmuseum van Oudheden is enorm veranderd, sinds ik er voor het eerst een voet over de drempel zette. En opa, bouwkundige Jan van der Sterre, zou er vast wel wat over te zeggen hebben gehad. Buiten is nu ook binnen. De restauratie (alweer jaren geleden trouwens) is ruim opgezet en mooi uitgevoerd. Ik denk wel dat hij het zou hebben kunnen waarderen. De mummies, de Egyptische kunst, waar wij toen voor kwamen – het is er allemaal nog, zoals het hoort. En daar, in die donkere ruimtes, hoor ik altijd nog de enigszins brommerige stem die me dingen uitlegt, me op bijzonderheden wijst, een grapje maakt, vraagt wat ik ervan vind.
Vandaag komen we voor Casa Romana, het dagelijks leven in het oude Rome. We belanden in een zeer zorgvuldig opgezette tentoonstelling. Het voelt aan als een warm bad. Door de bijzondere opstelling en de verduidelijkende teksten waan je je beslist even daar en in die tijd. Maar het verrassende komt vooral doordat onze tijd er letterlijk mee is verweven, door de hedendaagse voorwerpen die zich schijnbaar moeiteloos mengen met de oude schoonheid.
Onwillekeurig ben je voortdurend aan het vergelijken. En daardoor krijgen de oude voorwerpen, teksten, materialen betekenis. Dit is precies waar de samenstellers gebruik van hebben gemaakt. Ze hebben zich dit heel goed gerealiseerd.
Een bijzondere inval moet het zijn geweest om de tentoonstelling op deze manier vorm te geven. Al brainstormend zal er iemand gezegd hebben: “Als we nu eens…Iets nieuws..?” En daar gingen ze los. De oude tijd plaatsen in de nieuwe tijd. En andersom. Hedendaagse kunst en design combineren met de Romeinse kunst en gebruiksvoorwerpen.
Plastic bokalen, groente van stof, foto’s, afdrukken op glas van prachtige tuinen, een 3D-printer die ter plekke een hedendaagse amfora uitspuugt. Teksten aan de muur van gewone daagse gebeurtenissen, gevoelens en gedachten, die ook hedendaagse notities zouden kunnen zijn op Facebook bijvoorbeeld.
Eenvoudige materialen in tegenstelling tot eeuwig marmer. Japonnen losjes gebaseerd op de Romeinse dameskleding. Olielampjes gecombineerd met flakkerende elektrische peertjes. Een boekenkast met onbeschreven papyrusrollen. Wat een vondsten. We vervielen van de ene ahhh in de andere o!
Er waait een frisse wind door het muffe museumwereldje. Dat was bijvoorbeeld ook voel- en zichtbaar bij Voorlinden. Wat is er mooier dan dat je met een grote glimlach en zeer voldaan het monumentale pand verlaat?
Wie zich ook wil laten verrassen, kan ik deze tentoonstelling van harte aanbevelen!
Spiegelingen 
Ik ben zo’n cultuurbarbaar, ga zelden naar een museum maar gelukkig kan ik bij diverse blogs meegenieten….
You’re welcome 😉
Ik kom té weinig in Leiden, heel jammer want het is een heerlijke stad waar héél veel te doen is. ook mijn vader is er geboren en getogen voor zover hij het Academische ziekenhuis nodig had.
Ook zoonlief heeft er even gewoond tijdens zij studie die hij aanvankelijk gewoon vanuit Den Haag deed.
Dat komt natuurlijk door de omstandigheden, Riet. Den Haag-Leiden met de trein was in mijn tijd twaalf minuten. Dus een studie vanuit D.H. moet makkelijk kunnen. Toch is het wonen daar vast heel leuk.
Klopt, hij heeft tot en met z’n derde jaar ( met vriendin) thuis gewoond, daarna met vriendin in een flatje in Leiden. In die tijd kwam ik er regelmatig. Zou er graag meer rondhangen maar dat word inderdaad al gauw te zwaar, de bestrating , en de vaak scheve straatjes zijn niet makkelijk voor ons allebei.
Die van het Van der Sterrepad? -Respect! Oudheden ook mijn favoriet van de Leidse museums. Hier om de hoek as a matter of fact. Favoriet voor de regenachtige zondagmiddag.
Ja een heerlijk museum. En daarna naar de Hortus. Het Van der Sterrepad is genoemd naar mijn oom Piet, zoon van Jan en architect, die o.a. de Hooglandse kerk en het Heerenlogement heeft gerestaureerd.
Ben nog nooit in Leiden geweest maar ga dat zeker eens doen. Jij had waarschijnlijk net zo’n opa als ik. Veel weg met zijn kleinkind. Ik was laatst in het A’damse rijksmuseum, dat had ook een metamorfose ondergaan. Vond het er vrij donker en te modern, maar dat is een kwestie van smaak
Als geboren en getogen ‘Leienaar’ vind ik het al geweldig jouw enthousiaste stuk en de reacties hierop te kunnen lezen.
Heel toevallig heb ik vanochtend nog over het pad van je opa gelopen! Altijd leuk langs de burcht wandelen en snijdt prima af op weg naar de Haarlemmerstraat!
De expo in het RMO staat nog op mijn todo-lijstje. Je interessante verslag maakt me extra nieuwsgierig!
Het Museum van Oudheden stond al op mijn lijstje om weer eens te bezoeken. Te lang, veel te lang, ben ik er al niet geweest. Door jouw beschrijving is het nu aanzienlijk gestegen op die lijst. Dank!
Ach, de Leidse Hortus… daar ben ik dan weer vlakbij geboren, getogen en opgegroeid!