Waar was ik
Toen jullie bolle babybuikjes
Verdwenen als sneeuw voor de zon
En jullie veranderden
In gespierde spijkers
Waar was ik
Toen het spelen met autootjes,
Lego en dieren
Plotseling veranderde
In belangstelling voor het echte leven
Waar was ik
Toen het voorlezen van filosofische
Kinderboekjes
Veranderde in diepzinnige gesprekken
Over het heelal
Waar was ik
Toen “Mag het speelgoed
Tot morgen blijven staan?”
Veranderde in gedachten
Over geld verdienen, nu en later
O, jongens, de tijd vliegt
En ook jullie gaan veel sneller dan ik
Kan bijhouden
Maar gelukkig
Ik was er wel toen jullie gisteren opstonden
En ik zag het weer
Tot mijn grote vreugde
Ochtendhaar!
Spiegelingen 
Dat woord ochtendhaar kende ik niet, maar het heeft wel geleid tot een heel mooi en lief gedicht.
Dat woord bestaat niet, voor zover ik weet. Het kwam gewoon bij me op 🙂 En dank je!
Ik weet precies wat je voelde. Genieten 🙂
Zo herkenbaar mooi
Fijn! Je kent het…
O ja, heerlijk als ze net wakker worden. Maar het is je vast niet allemáál ontgaan wat ze op dit punt bracht. Wat gáát het onwaarschijnlijk hard hé!
Nee, joh, natuurlijk is het me niet allemaal ontgaan. Maar wat gaat het gaat idioot hard. Zó doe je ze met hun spekkige lijfje in bad, en zó roepen ze bij het omkleden: “Niet kijken!” Wat ik uiteraard dan ook niet doe… Zo grappig.
Ja wie vertel je het, mega hard gaat het , zelf de achterkleinkinderen glippen onzer m’n handen vandaan. Maar het leuke is dat je op deze manier een band voor het leven maakt, Onze volwassen kleinkinderen zijn nog heel ” eigen” !
Ik weet het, het gaat veel te snel. Proberen ieder moment goed in je op te nemen is het enige dat je kunt, maar dan nog vliegt de tijd. Mooi beschreven.
Ja, je moet er zo bewust bij zijn. En dan nog heb ik het gevoel dat de helft me ontglipt. Dat had ik ook bij mijn kinderen. Het ene moment leg je ze in de wieg, het volgende moment krijgen ze zelf een kind. Er is iets raars met de tijd.
Dus laten we die dan in elk geval maar weer eens een uurtje terugzetten. (En wat mij betreft het dan zo laten. Maar dat is weer een heel andere discussie 🙂 )
Zo herkenbaar. Ik zie soms mijn zoon en denk, was dat die baby van pas geleden……. pff nu hoopt ie zelf binnenkort vader te worden al weer, 31 jaar oud…..waar blijft de tijd.