Winterjas aan, sjaal om
De handschoenen ook weer
Tevoorschijn gehaald
Lekker warm
Tegenwind natuurlijk
Flink doortrappen dan maar
Houdt die kou dan nooit op?
De bomen botten gestaag uit
Bloesem en blad
In tere tinten
Waar blijft nu toch het
Bijbehorende zachte lenteweer?
Ik rijd het dorp uit
Een beetje narrig
Maar al gauw niet meer
Aan mijn rechterhand de snelweg
En links van het fietspad
Wild golvend water
De zes streepjesfuutjes
Volgen hun trotse moeder
Pa neemt een flinke duik
Als hij meters verder bovenkomt
Zijn de kleintjes allemaal
Op moeders rug geland
Spiegelingen 
Zoiets maakt alles toch goed? Heerlijk! Zoveel kou hebben we trouwens helemaal niet gehad , mij hoor je niet hoor!
Mooi! Maar nu is het echt lente.
Vandaag zou ik gaan tuinen
Grote plannen met veel snoei
Maar de wind was schraal
En de regen drupte kil
Nu zit ik aan tafel en blog
Ik roer in mijn koffiemok
Het voelt, een beetje maar,
Als een nederlaag
Wij kijkenhier naar de kleine eendjes. Noggeen kleine zwaantjes gezien.
Hier in het Noorderpark… twee gezinnetjes futen. Op enig moment dook moeder I onder. Kind I was helemaal in de war en draaide fanatiek rondjes. Toen zwom hij achter moeder II aan. Moeder een komt weer aan de oppervlakte en haalt kind bliksemsnel terug. Er wordt wat over en weer gesnaterd. Daarop gaan beide gezinnen een andere kant op. Als moeder I weer duikt, blijft kind I zitten. Als moeder opduikt, stormt kind er als een gek op af…
Fascinerend gezicht. We hingen met een aantal parkbezoekers over de reling van het bruggetje en keken elkaar blij aan. Zoiets is toch mooi om te zien niet? Ja, ja…..
Dit alles naar aanleiding van jouw leuke geluksgedicht.
Hopelijk duik jij ook weer snel op. 🙂
Das grappig, Plato. Daar zág ik ze!
Wat mooi is het om dat ‘gedoe’ te observeren. En zo bijzonder ook.
Ik begrijp dat Kat in de startblokken staat om hier weer als jong katje aan de gang te gaan met alles waar een kat zo ontzettend goed in is: personeel aannemen, spinnen, gapen, eten, kuilen graven in andermans tuin, maar vooral enorm lief en zacht zijn.
Gecondoleerd. Zij (hij?) heeft een respectabele leeftijd bereikt.
Ik zal zien wanneer ik weer eens opduik. 😉
Kat was een hij. Ik had hem een beter einde gegund maar hij mankeerde zoveel. En ik, lummel, stelde dat spuitje bij de dierenarts maar uit omdat ie ’s avonds toch nog lekker snorrend op schoot lag. Hij is me toch nog voor geweest. Helemaal goed voelt dat niet, maar die andere weg had ook niet goed gevoeld.
Gek he, het is hier zo stil in huis en bij de Supermarkt moet ik mezelf steeds corrigeren: nee Willem, geen kattenvoer meer.
Nou ja…..
Altijd fijn je reacties op mijn blog! Heb gisteren blijkbaar niet goed gelezen dus een up-date geplaatst n.a.v. je reactie.