Jongens, vertel me, waar zijn nu toch ineens
Die lieve mollige handjes gebleven
Die gretig grepen naar speelgoed en koekjes
Ik lette zeker even niet op
En mannen, ook wil ik graag weten
Waar zijn die voetjes, in kleurige slofjes
Waarop jullie nieuwsgierig de wereld betraden
Ik heb waarschijnlijk iets gemist
En trouwens, hoe zit het met dat kleine lijfje
In schattig-stoere kleertjes
Bolle wangetjes en buikje, waar zijn ze nu
Had ik mijn ogen soms in mijn zak?
Jongens, zeg maar niets, zo gaat het dus
Het is verrassend jullie te zien groeien
Leuke peuters veranderen in leuke pubers
Ik kijk verrukt mijn ogen uit
Mijn tijd krimpt, jullie tijd rekt uit
Ik kijk terug, mijmer over vroeger
Jullie gaan in volle vaart het leven tegemoet
Met groot vertrouwen zie ik het gebeuren
Spiegelingen 
prachtig!
Prachtig, en zo gaat het ook inderdaad, wat een leuke knullen.
Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar ze zijn inderdaad erg leuk!
Dat zijn álle oma’s , gelukkig mag dat want alle oma’s zijn ook altijd lief;-)
Uiteraard 😉
Zo gaat het ja. Daar zitten een paar mooie mannen aan te komen.
Zeker! Leuk dat jij dat (ook) ziet!
Zeker wel. 😍😍
Ja Corja, zo gaat het. Je let even niet op en ze zijn groot en spreken een woordje mee. Dat is dan weer verrassend, soms leer je er zelfs iets van.
En van die fase kun je ook genieten, zeker weten.
Ja, ze spreken nu al af en toe een woordje mee. En eentje doet dat al met een lage stem… 🙂
je raakt me. Ik zie het gebeuren, niet bij mijn kleinkinderen, maar bij mijn eigen kinderen. Ik geniet er van, maar word er ook soms wat verdrietig van, dat het leven zo snel voorbij raast.
Het maakt mij soms weemoedig, niet verdrietig. Het gaat snel, maar ik vind het ook zo mooi om te zien wat een prachtige mensen er uit die bolle baby’s groeien.
Ja kan me er iets bij voorstellen. Mijn kleindochter is ook al weer bijna 2 waar blijft de tijd…..
Ja, het gaat inderdaad razendsnel. Geniet ervan, hoor!
Mooi en liefdevol beschreven, die generatieverschillen.
Dank. Ik ben blij dat het geen generatiekloof is. Van beide kanten een beetje meebewegen…
Herkenbaar, ik was al wat ouder toen we onze dochter kregen. Omdat ik me toen al bewust was dat de tijd vliegt besloot ik het opgroeien intens te volgen in de illusie dat ik de tijd iets kon vertragen. Nu terugkijkend is de tijd evengoed omgevlogen. Mooi blog, de vertedering ken ik en is er nog steeds.
Ach wat mooi. Heerlijk om mee te groeien, fijn om te lezen.
Prachtig! Ja, waar is die tijd toch gebleven he? Ik vraag het me ook regelmatig af.
Wat een lieve tekst…
Kijk ze zitten, de binken! Je mag trots op ze zijn. Dat was je nog niet zeker (-:
Ken je het gedicht “Grootouders” van Judith Herzberg?
http://www.boekgrrls.nl/WoensdagGedichtdag/HerzbergJudithGrootouders.htm
Dank je. Ja ik ken het gedicht van Judith Herzberg. Zo mooi en raak!
Heel mooi verwoord!