Heremetijd, de winter was niet veel
’t Is duidelijk dat de dagen alweer lengen
De merel zingt met een omfloerste keel
De knoppen van de ribes zwellen al
Het prille groen laat niet lang op zich wachten
Dat zal ’t gemis van sneeuw en ijs verzachten
Ach, ’t is al zoveel jaren het geval.
Wie nu een tuin heeft, is alweer aan ’t werk
Er is geen tijd de zachte winter te betreuren
Er moet als ieder jaar ontzettend veel gebeuren
Komaan, het houdt ons bezig, maakt ons sterk
We zullen spitten, zaaien, wieden en niet zeuren.
(Vrij naar Herbsttag, Rainer Maria Rilke)
Spiegelingen 
Tja ik wil niet zeuren maar heus, het is me nog te koud om al in de tuin te werken, het is pas 8 januari hoor, ik mág je zelfs nog een goed nieuw jaar wensen;-)
Je zeurt niet, Riet! En stiekem wens ik jou ook nog een goed nieuwjaar. Het was vrijdagmiddag heerlijk op de tuin. Het leek wel voorjaar. Nou, dan gaat mijn verbeelding met me op de loop. En het gedicht: Herfstdag speelde de hele tijd door mijn hoofd. Vandaar.
Gelukkig, er waren inderdaad al een paar uurtjes af en toe dat het zonnetje verleidelijk was.
Ik heb het gevoel dat het nog wel echt winter zal worden.
Ja, dat zal ook zeker wel. Maar het was vrijdagmiddag zo heerlijk op de tuin! Het leek wel voorjaar. 🙂
Plato glimlacht, het hart nog in de keel
Maar steeds nog levend, zonder treuren
Uw fraai gedicht betekent voor mij veel