oud en altijd nog
gekleed als dame
kon je intens genieten
van de zon op je gezicht
de ogen gesloten
als was het al voor eeuwig
luisterend naar verhalen in je hoofd
of naar wat iemand voorlas
stemmen verdwenen langzaam
naar de achtergrond
met vlotte pen
schreef je gedichten
sterk en helder
maar steeds doortrokken
van vergankelijkheid
schilderend bracht je tot leven
de plaatsen waar je als kind
zingend gelukkig was
maar die op doek
de eenzaamheid uitstraalden
doelloos achter de piano
liet je de muziek voor wat het was
de handen kenden de toetsen
op hun duimpje
maar zij deden niet meer
wat jij wilde
alleen in je hoofd
danste de muziek nog door
noordelijke melancholie
op de klanken
ter ere van jou in de kapel
voel ik dit met je mee
Spiegelingen
Mijn wereld in spiegelbeeld
Spiegelingen 
Prachtig, al is de aanleiding voor dit gedicht waarschijnlijk triest.
Ja, ze is overleden, dik in de negentig. Verdrietig natuurlijk, maar iedereen heeft er vrede mee. Met haar is er een generatie verdwenen. Gek idee. Dat houdt me bezig.
Gecondoleerd, inderdaad kun je daar vrede mee hebben, Ik begrijp jouw overpeinzingen waar het die verdwenen generatie betreft, je schuift dan zélf op naar de generatie “die aan de beurt is” en waar de eerste gaten waarschijnlijk al in geslagen zijn. Steeds minder mensen om je heen waar je vroege herinneringen mee deelt wat toch één van de nadelen is van oud worden.
Mijn oprecht medeleven bij de overgang van jouw tante, gefeliciteerd met dit prachtig eerbetoon.
Mooi verwoord, Corja.
Het maakt me ook verdrietig, ik heb haar laatste jaren en haar overlijden nog niet verwerkt.
Ben er nog elke dag mee bezig.
Prachtig stuk. Dat van die verdwenen generatie blijft mij ook bij na het overlijden van mijn buuvje (ze werd 98 en ze ging, echt waar, spinnijdig dood omdat ze tegen haar zin in Oostergouw werd geplaatst).
Dank je Plato. Fijn om je hier weer te zien. Ik hoop dat het goed met je gaat. Ja, van het leven snappen we al helemaal niets, van de dood, zo mogelijk, nog minder. Ik zou die ervaring graag nog even uitstellen, maar weet ook dat ik er niets over te zeggen hebt. We zullen zien!