Een koets – drie paarden –
Ratelt door het weidse land
De witte stammen van de berken langs het pad
Lichten op in laatste stralen zonlicht
Laag over de moerassen
Vegen dreigende wolken
Vele tinten grijs langs de hemel
Een gouden koepel, ergens in de verte
Schamele hutjes achter vervallen hekjes
Ik waan mij eeuwen terug
Ik open mijn ogen
En zie hoe het landschap
In groene vlekken aan mij voorbijflitst
De sneltrein Moskou-Petersburg
Maakt zijn naam waar
De prachtige berken een witte waas
O, wat had ik het graag gewild
De traagheid, de kou
De verlatenheid rondom
De schreeuw van de koetsier
Het gesnuif van de paarden
De deken dichter om mij heen
Maar ik moet het doen met behaaglijke warmte
Geroezemoes van medereizigers
De strenge blik van de conductrice
Een enkele stop op een verlaten station
En de herinnering aan de machtige hoofdstad
Die ik met gemengde gevoelens verliet
Stevig verankerd in mijn geheugen
Nu al weer heimwee
Maar hier is een nieuw doel van de reis
De stad met zijn kleurige gebouwen
Bruggen en grachten
Kerken en pleinen
Beelden en parken
Grote daden werden hier verricht
Revolutie schreef geschiedenis
De dood verraste vriend en vijand
Ik loop hier en mijn voetstappen bedekken
De duizenden gemaakt in roerige tijden
Mijn hart bonkt
Ik houd mijn adem in
Maar zie, de Neva stroomt
Draagt haar water naar de zee
En is zich van geen kwaad bewust
——————————————————————————————————————-
Lees ook: Neva-Kleurig: https://wp.me/p36K0e-Xb
Het Rode Plein: https://wp.me/p36K0e-Wm
Moedertje Wolga: https://wp.me/p36K0e-No
Spiegelingen 