Pijnlijk genoeg

tandartsAls kind werd hij al eenzelvig genoemd. Hij vermaakte zich met niets en had zijn eigen verhalen. Hij was graag alleen. – Tegenwoordig zou zo’n kind bestempeld worden als autistisch. – Hij ging daarom ook niet graag mee op bezoek. Maar zijn ouders vonden dat hij zich daar overheen moest zetten. Een jongen moet flink zijn. Voor zijn zusje werden andere maatstaven gehanteerd.

Sommige bezoekjes vonden niet meer dan een keer of drie per jaar plaats. Aan zijn enige tante bijvoorbeeld. Altijd ongetrouwd gebleven en totaal niet geïnteresseerd in kinderen. Vreselijk vond hij het daar. Hij nam altijd een boek mee; al lezend sloot hij zich af.

Maar het ergst zag hij op tegen de bezoekjes die hij alleen met zijn moeder en zusje aflegde. Een keer in de zomer en een keer in de winter. Zijn zusje had daar, net als hij, ook een vreselijke hekel aan, maar omdat er altijd iets leuks tegenover stond, gingen ze zonder opvallend gemor mee.
Hij weet nog goed hoe er dan over hen gepraat werd. Met open mond luisterden ze naar de onbegrijpelijke gesprekken die er over hun hoofden heen werden gevoerd. Die ongezellige koude kamer. En die penetrante geur!
Tijdens zijn puberteit probeerde hij zo goed en zo kwaad als het ging deze bezoekjes te omzeilen. Meestal lukte het.

Eenmaal volwassen besloot hij geen contacten meer te leggen zonder dat er een uiterste noodzaak toe was. Maar nu was die noodzaak er. Al dagenlang voelde hij dat er geen ontkomen meer aan was. Pijnlijk genoeg.
Hij kondigde zijn bezoek telefonisch aan. Hij kon direct terecht. Het zweet stond in zijn handen toen hij de kamer betrad. Hij groette beleefd. Er werd hem een comfortabele stoel aangeboden.

“Zo meneer, doet u uw mond maar wijd open. Hopelijk bent u goed verzekerd; dat wordt een kunstgebit.”

——————————————————————————————————————-

Dit is een verhaal in de categorie WE-300, een schrijf-uitdaging van Plato. De opdracht is: Schrijf een verhaal van 300 woorden, waarin het woord waar het om gaat niet mag voorkomen. In dit geval was het verboden woord: verwaarlozen.

De foto komt van het internet.

*******************************************************************************************************************
Meer WE-300 verhalen lezen? Klik op deze link: https://ajroc.wordpress.com/category/we-300/

Omringd met familie

img025

Ziehier de zeven zusters
Van oud naar jong
In hun goede goed
Hun zondagse japon
Met versgesteven kraagjes
Eén heeft een lage hals
Aangerimpeld kant met
Zwartfluwelen strikje
Zo komt de ketting beter uit
Verder een bril, een armband
Een horloge zelfs

Ik zie ze bij elkaar
De krulspelden indraaien
Papillotten misschien
Hoor ze giechelen, kibbelen
En kijk
Allemaal dezelfde neus
Geërfd van vader
De oudsten hebben al
Een kunstgebit
Zo ging dat vroeger

Van voorzichtige glimlach
– De oudste, zij kent het leven –
Tot uitbundig bakvisplezier
Geërfd van moeder
Die het lachen na elf kinderen baren
Voeden en verzorgen
Toch nog lang niet is vergaan

Ik ken ze als mijn tantes
Jans, Ma en Anna
Bé en Rie
En de twee jongsten, Ina en Grietha
Maar Ma heet Maartje en Rie Marie
Beatrix is de doopnaam van Bé
Namen die al eeuwen
In onze familie worden doorgegeven
Zoals ook Johanna, Jannigje, Grietje
En Clasina Maria voor Ien

Dertien kinderen krijgt Jans
Anna sterft het jongst
Rie trouwt als laatste
Pas na haar moeders dood
Altijd zo trouw gezorgd
En zichzelf vergeten
Door een van haar broers
Nee, niet mijn vader
Gekoppeld aan verlaat geluk

De vier broers
En deze zeven zussen
Met liefde omringd
In liefde grootgebracht
Hebben in liefde
Het leven doorgegeven

————————————————————-

Zie ook: Foto met opdracht -over de vier broers- http://wp.me/p36K0e-cG