Blue Monday? Somberheid? Depressie?
Welnee, wat een onzin.
Op het gezellige tafelkleedje staan de dingen waar ik mee bezig ben, die me boeien, waar ik van houd. Toevallig blauw. En toevallig is het maandag. Toevallig 20 januari. Niks aan de hand.
Het blauwe kopje waaruit ik vandaag mijn koffie drink, stond toevallig vooraan in de kast. En dat blauwgebloemde schoteltje vond ik een leuke toevoeging.
Een heerlijk gemberkoekje uit het oude Albert Heijn-blikje.
Het blauwe vestje ligt er, omdat ik er met blauw garen het losgeraakte blauwe knoopje (nee hoor, ik houd best van een glaasje wijn op z’n tijd) weer aan moet zetten.
Een kaarsje aan, omdat het zo’n donkere dag is. Gezellig en toevallig blauw.
Het restant van een prachtig rose-blauw boeket mag in een blauw vaasje het totale bederf afwachten.
Het ontbijteitje natuurlijk in het leukste eierdopje, Delfts blauw.
Blauwe bessen zijn onmisbaar in de kwark.
Even snel een inval noteren? Het blauwe opschrijfboekje ligt klaar. Een pen binnen handbereik.
Paolo Conte, een donkerbruine stem; hij maakt me helemaal vrolijk met Azzurro en Blu Notte.
Blue Highways van William Least Heat Moon ligt klaar om herlezen te worden (Net als On The Road van Jack Kerouac), als ik Stoner uit heb.
Russisch Blauw van Rascha Peper heb ik net uit, omdat ik in januari (haar geboortemaand) altijd een van haar boeken herlees.
Agnus Dei is een mooie klassieke verzamel-cd, waar mijn moeder altijd erg van genoot. Heerlijk om daar rustig aan de dag mee te beginnen. Bijvoorbeeld met het door haar zeer geliefde Cantique de Jean Racine van Fauré.
En Dan Nog Iets, van Paulien Cornelisse, omdat ik van haar kijk op de Nederlandse taal altijd zo vrolijk word.
Blue Monday? Nee hoor, mij krijgen ze niet gek!
Spiegelingen 