Het moet zijn opgevallen. Wanneer de temperatuur in dit landje een paar graden boven het vriespunt stijgt, vinden sommige Nederlanders het nodig zich direct deels te ontkleden en in die staat de straat op te gaan. Deze week was het dus weer raak. Mannen in korte broek met vrolijke print, een T-shirt met schreeuwende tekst en op badslippers. Natuurlijk hoort zo’n broek ergens halverwege het achterwerk te hangen, zodat ook een gedeelte van het ondergoed zichtbaar is. En liefst gaat het shirt ook nog uit. Vrouwen hijsen zich in driekwart leggings, liefst wit, topjes met spaghettibandjes, teenslippers. En wringen zich in mini-minirokjes.
Tatoeages en piercings komen op deze manier prima tot hun recht, maar ook alle bollingen en rondingen. Op het strand kan zo’n outfit prima, dan zul je mij ook niet horen. In de stad vind ik het geen gezicht. Je zou ze wel willen toeschreeuwen: kijk eens in een etalageruit! Doe alsjeblieft eens iets aan je kleding, of liever: doe eens kleding aan!
Nee, in de zomermaanden gaat het straatbeeld er niet op vooruit.
Het schijnt echt Nederlands te zijn: going Dutch.
Spiegelingen 
We blijven boeren die zich niet aan de situatie kunnen of willen aanpassen. Op het strand kan veel, in de stad minder.
Ja, en: “Ieder zijn meug”, zei de boer en kuste zijn varken, zoals mijn moeder zaliger placht te zeggen.
Het valt te vergelijken met die fanaten die koorts krijgen wanneer er een sneeuwvlokje valt, hun ijzers gaan slijpen en naar het Noorden toe gaan bidden.
Precies, wanneer de temperatuur een paar graden onder nul duikt, verwacht men dat ‘De Rayonhoofden’ al bij elkaar komen. Gelukkig blijven de Friezen over het algemeen heel nuchter.
Zelf ben ik een tussen de buiend door man die graag op een straathoek in een theetent naar de natgeregende mensen kijkt. En iemand die geniet van de stilte na een storm.
Eind van de week dus weer genieten!