Je kunt natuurlijk op het nippertje vertrekken
Maar leuker is het een trein eerder te nemen
En dan op centraal
Lekker tien minuten gaan staan luisteren
Naar een of andere pianist
-Er zit altijd wel iemand achter
De glimmend zwarte vleugel-
Die zich uitleeft
Opgaat in zijn spel, rugzak bij zijn voeten
En af en toe het publiek vluchtig
Een grijnzende blik toewerpt
De jonge moeder
Stevig kind in dito draagzak op haar buik
Maakt foto’s en daarna
Met haar zoon een dansje
Lachend wijst hij met een dik vingertje
En roept enthousiast: die
Zijn helderblauwe ogen glanzen
Wat zou hij graag even
Lekker hard
Op die toetsen willen bonken
Later misschien
Als het leven hem gunstig gezind is
En hij eerst zijn moeder
succesvol heeft leren bespelen
Spiegelingen 
Tijd dat ik weer eens met de trein ga.
Je hoeft niet eens met de trein te gaan, Appelvrouw. Neem een klapstoeltje mee en ga lekker in de hal van station Groningen zitten genieten. Want daar kan het blijkbaar ook. 🙂
Wist niet dat er piano’s op stations stonden. Als ik een treinreiziger was en kon spelen gaf ik met plezier een riedel weg
Niet overal, EJW. Maar in elk geval in de hal van Amsterdam en Utrecht Centraal. Ik verwacht dat Bol er in Rotterdam ook een heeft geplaatst en misschien zijn er nog meer stations met een vleugel. De akoestiek is geweldig!
Ik hoorde dat er in Groningen ook een staat.
Wat mooi onder woorden gebracht. En vooral wat een prachtige slotzin.
Is dat niet wat we allemaal geleerd hebben, Harrij? En allemaal door schade en schande wijs geworden? 🙂
Ja zo werkt het inderdaad. 🙂
hier word ik vrolijk van
Ik werd zo vrolijk van dat jongetje met zijn grote blauwe ogen – pianist in spe…..
Soms, na een late dienst sta ik daar wel eens te luisteren. Leuk hoor. En bijzonder.
Muziek verbroedert.
Klopt; je hebt, meer nog dan in een concertzaal, het gevoel dat je samen luistert. Heel leuk.
Hopelijk
is de machinist
van jouw boemeltje
niet een pianospeler
die het niet kan weerstaan
om juist op dát klavier
te gaan spelen
en van geen ophouden weet!
Toevallig lokte deze pianist een conducteur, die nogal lang bleef staan luisteren…. 😉
Met een lekker melodietje
een meezinger of evergreen
is het niet zo erg
neurie je wat op het perron
wacht vrolijk op de volgende trein
Hey, dat is nog eens een leuk idee om ook hier bij ons op een of ander perron neer te poten. Misschien dat de mensen dan minder gehaast worden en weer wat vriendelijker voor de medemens. Warme knuffel.
Zie de NMBS maar eens zover te krijgen. Doe je best! Het levert echt wat op, op het immateriële vlak, tenminste.
Binnenkort kleizoon Sebastian even in het land, ik zou het héérlijk vinden hem een keer zomaar live te horen spelen wnt zélf hebben we geen piano in huis. Zal je zien dat we nét nergens zo’n “loslopende piano” tegen komen;-(
Net even wat gegoogeld en hier is een stukje van een artikel uit het Parool van 17 januari: “De positieve invloed van de vleugel in de centrale hal van het Centraal Station – iedereen mag spelen – op ‘de reisbeleving’ van reizigers is overdonderend. Daarom heeft het Amsterdamse concept navolging gekregen op vijf stations: Breda, Nijmegen, Groningen, Arnhem en Utrecht. Binnenkort zullen er, als alles volgens plan verloopt, nog twee stations bijkomen. Den Haag Centraal en het station van Maastricht.” Dus, je weet maar nooit. Dikke kans dat hij er al staat. 🙂
Nou dát zou leuk zijn als er op Den Haag centraal een komt te staan!
In Maastricht staat ie nog niet. Veiliger ook is plaatsen als ‘de carnaval’ voorbij is.
Mooi geschreven, zeer herkenbaar. Tegenwoordig kom ik er elke donderdagavond langs als ik na de VA ga. Altijd weer benieuwd wie er nu weer zit.
Hi Corja. Ongeveer twee weken geleden hebben we met een koor en pianist gezongen en gespeeld op het Utrecht cs. Het was een leuke ervaring en vooral een plezierige. De stromen van het onderweg zijn gingen gewoon door en wij waren daarin, voor een aantal, de onderbreking. Kinderen, vaders, moeders, pubers, honden, iemand met een fiets, etc. Ik zag blije en verraste gezichten waardoor wij als zangers nog meer geïnspireerd werden.
Wat is mooier om een dag te beginnen of te eindigen met klanken van een vleugel.
Zomaar op het Centraal Station even de teugels laten vieren.
Mooi Corja hoe je het hebt, om en beschreven 🙂
Ik ben niet zo van de vleugelmuziek maar er zijn echt straatmuzikanten die prachtig spelen en het even luisteren er naar meer dan waard zijn.
Deze piano wordt niet door straatmuzikanten bespeeld, maar door reizigers, die daar even de tijd voor vinden. Dus het kan zo maar gebeuren dat er een concertpianist achter plaats neemt, maar ook een jongetje dat nog maar kort les heeft. Dit zijn de uitersten, en daar zit heel veel (moois) tussen!
Leuk! Op Schiphol staat ook een vleugel, bij de check-in balies in Vertrekhal 3. Geweldig idee.
O, wat leuk! Ik hoop A daar eens te horen!