Een late zondagmiddag en ik fiets
Mijn lange schaduw achterna
Rondom de polder als een vlakke schijf
Ooit geloofde men de aarde plat
Perfecte stilte voor de avond valt
De dag dooft in hoog tempo uit
Nog een keer breekt de wolkenlucht
Voor een gordijn van zonneschijn
Klein en onwetend voel ik mij
De schijn van leven lijkt mij echt
Een reiger krijst mij kermend terug
Banden zoeven op de natte weg
Spiegelingen 
Mooie sfeer roep je op. De foto past er goed bij
Dank je. De foto is ook echt genomen tijdens een fietstochtje door de polder.
Bijna niets is jou genoeg, mooi
Bijna, inderdaad… 😉
Gelukkig ken ik het gevoel wél….
…. ik kan het alleen niet z mooi omschrijven!
Heel mooi werkt het op me in beeld en tekst Corja 👍
Mooi gedicht bij een mooie foto. Ik krijg zin om te fietsen – als het straks weer droog is 😉
Heerlijk hoor fietsen door de polder, zeker als zo de avond invalt. Mooi.
Prachtige sfeertekening. Mooi ook in combinatie met de foto.
Meegenomen
soms werkt een gedicht als een ontvoering
een vorm van verdwijnen
tussen het wit van de lijnen
ervaart men ’t gevoel van diepe ontroering
Prachtig, Corja!
Lenjef
Zo mooi als jij schrijft, Lenjef……. Dank je.