Met een klap sloeg de deur achter hem in het slot. Hij slaakte een zucht. De klus was geklaard. Het was een jaar hard werken geweest, maar nu stond het dan ook als een huis. De grote architect had hem van een blauwdruk voorzien en hij had zich perfect aan de voorschriften gehouden. Groot moest het worden, ruim. De maten hadden hem eerst verbaasd, maar commentaar leveren was niet aan de orde. Hoewel de plaats waar het bouwwerk zou verrijzen ongebruikelijk was, ging hij zonder tegenwerpingen aan de slag.
Vaak genoeg waren spot en hoon zijn deel geweest, maar hij liet zich niet afleiden. Laat staan beïnvloeden. Hij had een groot vertrouwen in het hele project. Als zijn personeel het moeilijk kreeg en begon te twijfelen sprak hij de mannen moed in. “Wacht maar af”, zei hij dan, “heb vertrouwen. Ik weet zeker dat het goed komt. Voor ons in elk geval. En als de tijd daar is zal men wel een andere toon aanslaan.”
Toen was het zover: de laatste spijker geslagen, de laatste voeg gedicht. De architect kon tevreden zijn.
De deur werd wagenwijd opengezet. Verwachtingsvol stapten de bewoners over de drempel. Hij keek toe. Was alles naar wens? Had iedereen zijn plaats gevonden? Zouden ze zich hier op hun gemak voelen?
Hij was de laatste die binnenkwam. De deur sloot hermetisch, stelde hij opgelucht vast. Ze hadden vakwerk geleverd.
Hij keerde zich af van het geroezemoes. Trok zich terug. Door het raam zag hij wat hij liever niet had willen zien: er werd gelachen en gewezen.
In de verte betrok de lucht. Donkere wolken pakten zich samen. “Dus toch”, schoot het door hem heen. De wind stak op, geselde de olijfbomen. Terwijl de eerste druppels tegen het raam roffelden, hoorde hij in het vooronder een duif zachtjes koeren.
——————————————————————————————————————-
Dit is een verhaal in de serie WE-300, een schrijfuitdaging van Plato (Hier kun je meer leuke, spannende, bijzondere WE-verhalen vinden). Het werkt als volgt: Schrijf een tekst van 300 woorden, waarin het sleutelwoord niet mag voorkomen. In dit geval was het verboden woord: renoveren.
De foto komt van het internet
Spiegelingen 
Geweldig! Ik vermoedde al iets na de zin “De grote architect had hem van een blauwdruk voorzien”.
Wat goed van jou! 🙂
Pingback: WE-300 voor de maand september | Platoonline
De grote architect had me toch een renovatieplan bedacht:
wie goed was mocht in een boot,
wie slecht was moest maar dood.
Latere generaties zullen het als een metafoor zien. Ze zullen geen idee hebben hoe echt het in werkelijkheid is. Maar heb ik er goed aan gedaan die zonen met hem mee te sturen? Ik bedoel: voor je het weet hebben ze wéér ruzie en bovendien als Noach weer aan het drinken slaat….
Maar ja, de wereld moet wel voortbestaan. Nou, vooruit dan maar. De liefdeloosheid van het plan diende een hoger doel.
Tja, de grote architect, die elders nog schreef dat geen ziel ooit verloren zou gaan, heeft hier wel erg rigoreusl toegeslagen. En dat duifje… hij moet ergens rondvliegen maar de blik wordt verduisterd door oorlog, spanning en verwoestende ziektes.
Dit moest er even uit. Maar je verhaal is mooi. Geen plot, je laat ons langzamerhand voelen waar het om gaat. Dat is weer eens wat anders. Prachtverhaal.
Maak van je hart geen moordkuil (want er vallen op deze wereld al veel te veel doden). Ja, ik heb het altijd een onbegrijpelijk wreed verhaal gevonden. Maar, Plato, de mensen die verdronken zijn hebben hun lichaam achtergelaten, terwijl hun ziel vrijkwam. Toch? En waar die dan heen is, is voor ons ook nog een raadsel. Er zullen zeker mensen zijn die zeggen dat die naar de hel zijn gedirigeerd. Daar heb ik zo mijn twijfels over. (Ook trouwens over de mensen die dat zo stellig beweren: Oordeelt niet, etc.)
Ja dat is een heel mooi verhaal. Wel zielig dat het personeel niet mee mocht allemaal, dat dan weer wel. 😉
Volgens het verhaal bouwde Noach de ark samen met zijn zonen Sem, Cham en Jafeth. En die mochten, evenals hun vrouwen, ook mee. Slechts acht mensen die uitverkoren waren om te overleven…..
Ja dat wist ik maar had niet begrepen dat het personeel zijn kindere waren
Wat een geweldige WE. Echt heel mooi gedaan. Met veel plezier gelezen. Dank!
Dank je wel, Mrs. T.
Ik moest ‘m 3 keer lezen omdat ik telkens las: ‘Er werd gelachen en GEZWEGEN’ en elke keer dacht ik: waarom zou er dan opeens die stilte vallen??? En ik stelde me een rumoerige groep voor die opeens stilvalt en ik kwam er maar niet uit. Wat een sneue toestand. Anyway: nu begrijp ik het verhaal wél Corja en ik moet zeggen: je hebt het weer prachtig verwoord!
O, dat heb ik ook zo vaak. Ik lees de krant, mijn oog valt op een artikeltje en ik lees een totaal ander woord in de kop, dan er werkelijk staat. Maar altijd komt het goed 😉
Mooie originele WE. Het duurde even voordat ik het door had, maar dat ligt aan mij, want hij is heel knap geschreven.
Dank je, Narda. Ja, driehonderd woorden, hè, dan moet je het beknopt houden. 😉
Wow ……….. prachtig!! Een oud verhaal, zonder namen en verwijzingen in een ander jasje.
Dank, Minoesjka! Ik heb er vaak over geacht, hoe de toedracht heeft kunnen zijn. Zeker toen ik nog voor de klas stond en deze verhalen vertelde. Ik had meestal groep acht, waarvan de kinderen groot genoeg waren om er ook zelf over na te denken. Het leverde geweldige filosofische gesprekken op.
Heel originele WE! Dankzij Plato’s reactie begreep ik meteen de clou. Knap geschreven.
Groetjes Kakel
Dank je wel, Kakel. Groetjes terug.
Met die regenval van de laatste tijden zou je haast denken dat iemand weer ergens vlijtig aan het timmeren is ,maar nu niemand die hem uitlacht want er is genoeg ellende om ons heen dat een kaartje in deze moderne tijd zo uitverkocht zou zijn !
Prachtig geschreven WE !
Er is inderdaad iemand die de Ark heeft nagebouwd. Hij trok ermee door het land, maar het lijkt dat hij nu definitief in Dordrecht is neergestreken.
http://www.dordrecht.net/nieuws/2009-11-30-2186-ark-van-noach-wordt-nagebouwd-in-dordrecht.html
Wat een uitdaging en avontuur heeft deze man aangedurft . Ook met een mooie visie wat betreft gelovigen en niet gelovigen.
Dank je voor het delen Corja 🙂
uitmuntend geschreven !!
Dank je Nannie!
Wat een geweldige invalshoek. Eerlijk gezegd duurde het even voor het kwartje viel.
Ja, als je maar driehonderd woorden tot je beschikking hebt, moet je het beknopt houden.. 😉
Langzaam herhaalt zich de geschiedenis zij het in andere vorm.
Een WE om over na te denken.
Groetjes, Ria
Ja, Ria, je hebt gelijk. Of het nu water is of iets anders, er zijn krachten ontketend die vernietigend zijn voor de mensheid. Helaas.
Jaja, al in Genesis deugde er niets van de mensen – die God is toch wel een klungelige Schepper geweest, denk ik dan: gaat het niet naar zijn zijn, flikkert hij alle stukken van het schaakbord…
: De Grote Architekt’….gaf de clou ook gelijk bij mij vrij maar dat maakte niet uit, je we is schitterend en ik heb hem met veel plezier gelezen.
Prachtig geschreven. Ik moest wel drie keer lezen voor ik de clou te pakken had (want ik voelde wel dat er een dubbele bodem in zat. Maar ik had hem zonder eerst naar de andere reacties te kijken. Erg knop zoals je dat verhaal in driehonderd woorden hebt beschreven. Boeiend!