Toen ik drie jaar geleden begon te bloggen, leek het me leuk en nuttig om mijn licht op te steken bij oude rotten in het vak. En zo kwam ik onder andere terecht op het blog van Selma: ‘Er Was Eens’. Een interessant blog, onderhoudend en kritisch.
Ik kon het niet direct plaatsen, maar haar naam kwam me ergens bekend voor. En ja hoor, al surfend kwam ik terecht op een blogje, waarin ze refereert aan een artikel dat ik wel kende. Het had ooit (1999) in Trouw gestaan en was geschreven door Selma Schepel, columniste van die krant. (Ik vond haar toen al heel goed en kritisch schrijven.) Zij schrijft daarin over een vriendin, die haar schoolklas laat meegenieten en leren (!) van de reizen die een speelgoedbeer maakt, samen met mensen die er niet voor terugdeinzen de beer mee te nemen en deze allerlei avonturen te laten beleven. Een beetje in de trant van Niels Holgersson.
Dat idee nam ik direct over. Nog diezelfde middag kocht ik een speelgoedbeer, introduceerde die in groep 8 en startte het project De Reisbeer. Kinderen enthousiast, de beer ging met hen op vakantie en beleefde avonturen die in een dagboekje werden genoteerd door het kind dat als begeleider optrad. Foto’s en een souvenirtje nam hij mee in een rugzakje. En altijd stuurde Georgeo een kaartje naar de klas. Leerzaam en leuk. Dank zij het blog kon ik Selma eindelijk eens bedanken voor dit geweldige idee. (Na mijn pensioen heb ik beer en toebehoren overgedragen aan een eveneens reislustige oud-leerlinge, die nu zelf voor de klas staat.)
Ik bleef Selma volgen en genoot van haar kritische stukken, haar reis-, fiets- en fotoverslagen. Een ondernemende vrouw met een duidelijke, ongezouten mening. Belezen en intelligent. Begaan met de natuur, met het leven, met mensen. Zo zeer zelfs, dat ze het bloggen eraan gaf. Helaas, voor haar volgers, maar zij koos voor echt contact, van mens tot mens.
Vanochtend las ik in Trouw, “haar” krant, een klein berichtje in de rubriek Personalia. ‘Selma Schepel’ is de titel. Nietsvermoedend begon ik te lezen. Zou ze een prijs krijgen voor het één of ander?
Niets van dat alles: dit weekend overleed Selma, na een noodlottige val met de fiets. In het harnas, zou je kunnen zeggen, maar ik vind het wrang. Ze was pas 66 jaar. Ze had de wereld nog zoveel kunnen bieden.
Dank je Selma Salo, voor je ongewilde, ongeweten stimulans.
Spiegelingen 
Inderdaad véél te jong gestorven maar overduidelijk niet voor niets geleefd.
Wat een mooie manier van kinderen inspireren, en niet alleen kinderen dus maar ook jou!
Riet, ik denk dat ze optimaal heeft geleefd. En dat ze veel mensen heeft geïnspireerd. Wat je zegt: niet voor niets!
Dat komt uit jouw verhaal ook naar voren, maar het blijft jammer!
Zeker!
Daar schrik ik van. Eigenlijk kende ik haar alleen vam het bloggen en haar zicht op de sluizen in Ijmuiden. Vond het destijds jammer dat ze met bloggen stopte.
Vond ook nog dit: http://www.noordhollandsdagblad.nl/stadstreek/kennemerland/article27582767.ece/Selma-Schepel-veelzijdige-en-stoere-vrouw-overleden?lref=SR_4
Ja, ik schrok ook, vanochtend. Ik las haar blogs graag. Dank voor je link, Ximaar.
We hadden een warme blogrelatie. Ik troostte mij wel eens met het idee dat zij me nog las. Dank, Selma.
Waarschijnlijk deed ze dat ook, Blewbird.
Mooi stuk weer
Wat een vreselijk nieuws, ik weet even niet wat te zeggen en dat door een val van een fiets.
Ja, vreselijk hè. Ik kan er ook nog steeds niet over uit. Zo’n stom ongeluk.
Bron van tranen
sommige mensen, ze lopen niet dik, zijn een baken
een licht dat zalige warmte uitstraalt
het beste in de mens naar boven haalt
de reden dat ogen bij hun afscheid traantjes maken
Een beregoed, helaas triest verhaal, Corja.
Lenjef
Heel jammer Lenjef. Ze wordt gemist in blogland. Je hebt het treffend verwoord, als altijd.
Een mooi eerbetoon Corja. Ze laat iets heel moois achter.
Ze was een goed mens. We zullen haar erfenis koesteren.
Een mooie column heb je geschreven. Ben geschrokken van dit bericht
Heel onwerkelijk. Had trouwens wel iets meer van Trouw verwacht dan dit kleine berichtje.
Ik werd wel gegrepen door de manier waarop jij haar beschrijft. Ik ga eens op zoek naar haar blog. Even terzijde. Met die beer was jij de tijd ver vooruit in onderwijsland.
Ha, Burro. Was je een beetje uit het oog verloren (maar niet uit het hart 😉 ) Ja, ik heb veel dingen gedaan die buiten het officiële boekje gingen. Dat mocht en kon toen allemaal nog. Ik denk er soms met weemoed aan terug. Nu zou het ondenkbaar zijn dat je je hele lokaal omtovert tot theater met verschillende kleine podia, waar kinderen elkaar regisseren, klassieke werken omzetten in hedendaagse taal, poëzie schrijven, de stelling van Pythagoras in de praktijk uitvogelen op het grasveld achter de school. Onze minister en de haar volgende krullenbol hebben veel moois om zeep geholpen. Als ik hoor hoe (administratief) het nu toe gaat op ‘mijn’ oude school rijzen de haren mij ten berge. Alleen het meetbare resultaat telt.
Je blog ziet er strak uit!
Veel te jong 66 jaar. Jammer dat haar krant haar maar minimaal beschreef , terwijl als ik jouw post over haar lees ,zij een hele boeiende vrouw was.
Ik kon haar niet Corja , rechter jouw stukje doet haar eer aan , mooi.
Groetjes Laura
Ik kende haar ook niet echt, maar kwam haar wel af en toe tegen, in blogland. Groetjes terug.
Mooi geschreven. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk en niet te bevatten.
Mooi in memoriam heb je geschreven Corja. Ik kende haar niet persoonlijk, maar kwam Selma’s stukjes regelmatig tegen. Ze had inderdaad een zeer eigenzinnige mening, die ze nooit of te nimmer onder stoelen of banken schoof. Haar overlijdensbericht zag ik net pas, via de OBA. Maar ik ben dan ook erg druk geweest met mijn eigen verdriet en had geen oog of tijd voor iets anders. Het is erg; net of iedereen maar dood gaat de laatste maanden.
Dag Joke, Selma was een bijzonder mens. Ook ik kende haar niet persoonlijk, maar voor ik haar op het web tegenkwam, las ik haar column wekelijks in Trouw. Ik ben even bij jou wezen kijken en ik vermoed dat je partner is overleden? Sterkte!