Een goed jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met het werk van Daan Roosegaarde. Op de televisie kreeg hij de gelegenheid zijn Lotus-Dome te presenteren en de werking ervan toe te lichten. Toen bleek dat het Rijksmuseum hem de gelegenheid bood de Dome tentoon te stellen, hoefde ik er niet lang over na te denken: dit wilde ik graag zien en meer nog, ervaren.
Fascinerend vond ik het. De donkere ruimte werd bijna geheel in beslag genomen door de enorme bol, voorzien van honderden bloemen van een speciaal door studio Roosegaarde ontwikkelde folie. Door de warmte die de bezoekers uitstraalden, gingen deze bloemen open en licht vulde de zaal. Het was moeilijk om je ervan los te maken. Het licht, het knisperende geluid, het geheimzinnige van de entourage. Een sprookjesachtig geheel. Nog twee keer ben ik teruggegaan naar het Rijks; alle keren was het even bijzonder.
Eind van dat jaar werd er door zijn studio het oplichtende fietspad in Nuenen gerealiseerd. Sterrelicht gevangen in asfalt, geïnspireerd door Van Gogh. Dit in het echt te zien staat nog op mijn verlanglijstje.
Maar nu was er dicht bij huis weer een gelegenheid om binnen te stappen in een sprookjeswereld. ‘Waterlicht’, een gigantische installatie op het Museumplein in Amsterdam. De gedachte hierachter is de kwetsbaarheid van ons land. Zonder dijken zou Nederland voor een groot deel onder water staan (iedereen kent in dit verband waarschijnlijk wel de uitdrukking Amersfoort aan Zee). Wij in het westen leven onder de zeespiegel. Daan Roosegaarde verzon zijn zoveelste sprookje. Door middel van blauw licht en rook kreeg hij het voor elkaar ons te laten ervaren hoe hoog het water zou staan. Hoe het zou golven en ons overspoelen.
De zon was nog maar amper onder, toen het spektakel losbarstte. Prachtig was het, indrukwekkend mooi. Naarmate de avond vorderde, liep het plein voller. Honderden telefoons maakten duizenden foto’s. Iedereen was vrolijk, opgetogen, geïnteresseerd.
Het was heerlijk om er gewoon maar te staan tussen al die mensen. Het letterlijk over je heen te laten komen. Zelfs wanneer je je realiseerde dat het licht het water verbeeldde, waaronder wij gevangen zaten, dan nog was het een vredig en rustgevend gevoel.
In de verte het Rijksmuseum, als een sprookjeskasteel. De huizen langs het plein leken hoger dan ooit. Een weldadig geroezemoes, gegons van stemmen.
Het was hem weer gelukt. Weer wist Daan Roosegaarde ons even uit ons gewone gedoetje op te tillen en te laten geloven in het sprookje van de verbeelding. Ik ben nu al benieuwd naar het volgende.
Spiegelingen 
Prachtig is dat hé, dat iemand dat kan bedenken en ons kan laten ervaren. Dan ben je weer even kind, vol verbazing en aandacht. Ik ga die meneer ook maar eens volgen. Dank!
Ja, dit zijn de leuke dingen en dito mensen. En hij krijgt het echt voor elkaar om je weer even kind te laten voelen, precies wat je zegt. Zo leuk is dat!
Een inventive man die Daan. Hij maakt dingen die niet alleen mooi/apart zijn maar ook nuttig
Ja, en er zijn veel meer van die jonge, inventieve, sprankelende mensen. Wat je ook van DWDD mag denken (ik vind het soms zo’n hieper programma), ze krijgen daar wel de kans hun ideeën te ventileren.
Wat ontzettend jammer dat ik daar niet van heb kunnen meegenieten. Dat ziet er prachtig uit!!!!
Ja heel jammer, Myriam, het was erg bijzonder. Blij dat ik ben gegaan.
En ik zie dat het volgende pas in 2016 opgezet wordt. 😦
De tijd gaat snel! Ik heb al kaartjes voor de marathonvoorstelling Borgen (10 uur!) door het NNT, april volgend jaar in de Stadsschouwburg 😉
Wat gaaf! Ik ben nieuwsgierig, hoor!! Zie hem altijd bij DWDD voorbij komen en dat is altijd zo leuk!!
Ja, dit was echt super. Houd deze meneer in de gaten, Joolzz!
De foto’s zijn al mooi, dus in het echt kan ik mij jouw omschreven en beschreven gevoelens goed voorstellen Corja 🙂
Ja, je had het zelf moeten kunnen meemaken, Laura. Ik heb ook een filmpje gemaakt, maar dat komt niet zo goed tot zijn recht, ben ik bang.
Op mijn smartphone sowieso niet Corja, echter je woorden en foto’s spreken voorzich 👍
DWDD is niet z mijn programma maar ik héb volgens mij wel eens iets gezien in een ander programma over dat verlichte fietspad. Het lijkt me héél indrukwekkend zoals je het hier beschrijft .
O, ja, Riet, dat verlichte fietspad kwam ook gewoon op het nieuws. Want nieuws is het zeker. Nederland zou er zo van opknappen, als hij echt zijn gang zou mogen gaan!
Volgens mij zag ik hem uitgebreid in een programma bij max laat in de middag. Hij maakte ook op mij wel indruk.
Ziet er op de foto al prachtig uit!
Het was in het echt nog leuker!
Goh wat mooi Corja, en dat heb je in het echt gezien? Schitteren!
Ja, in het echt. Het was heel bijzonder!
Dat geloof ik ja! Mooie herinnering, net zoiets als het Noorderlicht, hoop ik ook nog ooit te zien…
Als ik dit zo lees, zou ik best even in het hoofd van Daan willen kruipen. Dan leer ik ook mooie sprookjes bedenken!
Ha, Paperona, welkom op mijn blog. Gezellig dat je even komt lezen. Ja, kon dat maar, hè, even in andermans hoofd kruipen….
Die Daan is inderdaad een heel bijzonder mens, een echte visionair. Niet een van die zogenaamde trendwatchers, maar iemand die wetenschap en originele gedachten in realiteit weet om te toveren. Ik had al een en ander over hem gelezen maar toen hij een keer een avond lang Zomergasten was op de tv was ik helemaal om.
Ja, klopt. ’t Is een beminnelijk mens. Intelligent, met goede ideeën en zonder kapsones.