Opeens viel het me op. Ik kocht een netje walnoten bij onze nationale grootgrutter. Omdat ik nieuwsgierig was naar de herkomst, las ik de label. En dat was maar goed ook, ik had anders nooit geweten hoe ik tot de kern had moeten doordringen. Ik stuitte namelijk op de bereidingswijze: kraak de noten met een notenkraker. Daar zou ik nou nooit zijn opgekomen.
Mijn interesse was gewekt.
We hoeven ons niet meer af te vragen hoe appels moeten worden “bereid”, het staat op de zak. De smaak is ook al bepaald, want volgens de kenners die zijn ingehuurd door AH om wat voorwerk te doen: deze elstars zijn friszoet en aromatisch!
Een rondje over de groenteafdeling leverde het volgende (voorlopige) resultaat op:
Lichtpittige en peperachtige rucola
Milde wijnzuurkool
Friszoete en knapperige witte druiven
Friszoete en aromatische elstar (bereiden: de appel wassen en eventueel schillen)
Veelzijdige en iets kruimige aardappelen
Zoete wortelen
Lichtscherpe en middelgrote uien
Geurige en zoete trostomaten
Kruidige spinazie
Frisse en knapperige bleekselderij
Knapperige en zoete Chinese kool
Scherpe knoflook
Frisse en sappige cherrytomaten
Zachte en nootachtige veldsla
Milde en bittere Hollandse spruiten
Zachte en sappige botersla
Walnoten, bereiden: kraak ze met een notenkraker
Friszoete en sappige perssinaasappelen
Toch heb ik me vorige week door een net sinaasappels heen gewerkt waar kraak noch smaak aan zat. Mijn typering zou in dit geval zijn: muf en flauw.
Bedankt, proevers van AH, maar ik word graag verrast door kraak en smaak. Morgen toch weer eens naar de markt!
Spiegelingen 