Het zand in mijn schoenen
De schelpen in de vensterbank
De eikels in de schaal
De koffer in de gang
De kilometers in mijn benen
Het gloeien van mijn gezicht
De kleuren op mijn netvlies
De geluiden in mijn hoofd
De warmte van vriendschap
In mijn hart
En de herinneringen in de maak
Een goed verstaander weet
Dat een paar dagen Ameland
Voldoende zijn
Voor dit geluksgevoel
Pinksterzondag op het strand
Het belooft een mooie dag te worden
Voor de meute uit drinken we koffie
Een aardige jongen droogt de stoelen
Met een grijs-geruite theedoek
Hij heeft een drukke dag voor de boeg
Een truck rijdt het strand op
En laadt biertonnen uit
Het wordt een pianofeestje straks
Als de zon hoog staat
Het strand vol is
En de mensen dorstig zijn
Maar nu is het goed zoals het is
Zand en water
Een enkele wandelaar langs de vloedlijn
Een jongen met zijn hond
Een zeil in de verte
Een vrachtschip
Als de zon tussen de wolken door komt
Vangt de oneindige watermassa
Sprankjes licht
Geen tongen van vuur
Maar toch een kleine verwijzing
Naar de geest
Die ons allen bezielt
We doen er het zwijgen toe
Voor even
——————————————————————————————————————-
De illustratie is een druksel van Hendrik Nicolaas Werkman: De tocht naar Jeruzalem (1941)
Woestijnachtige vlakte
Witte wolkenzee
Hier en daar opstuivend
Hemelsblauwe plekken
In het wit
Als waterbekkens
Zandbanken
In de diepte
Donkere kloven
En nog dieper
Het land en de mens
Boven hen verheven
Weet ik mij
-Tijdelijk slechts-
God in zijn eenzaamheid
Hierboven
In eeuwigheid
Kent hij het verlangen
Naar zijn evenbeeld?
