Een stadse meid in het Groningse land

dat had ik niet gedacht
er staat een stille liefde op uitbreken

het diepe groen van het graan
– zover het oog reikt –
tegen de grauwgrijze lucht,
als een stalen koepel
boven dit land dat ik niet ken

beide doen grondige pogingen
dit stadse hart te voeden
door het geruisloos te openen
voor een groots gevoel van eeuwigheid
dat met droge ogen
niet te bevatten is

o, heimwee nu al voelbaar
nu ik nog hier, nog niet weg ben
wind slaat de halmen
tot een groengrijze zee

dagelijks brood in wording

Oer(d)gevoel

dsc04576

Het zand in mijn schoenen
De schelpen in de vensterbank
De eikels in de schaal
De koffer in de gang
De kilometers in mijn benen
Het gloeien van mijn gezicht
De kleuren op mijn netvlies
De geluiden in mijn hoofd
De warmte van vriendschap
In mijn hart
En de herinneringen in de maak

Een goed verstaander weet
Dat een paar dagen Ameland
Voldoende zijn
Voor dit geluksgevoel

Pinksteren aan zee

img098

Pinksterzondag op het strand
Het belooft een mooie dag te worden
Voor de meute uit drinken we koffie
Een aardige jongen droogt de stoelen
Met een grijs-geruite theedoek
Hij heeft een drukke dag voor de boeg

Een truck rijdt het strand op
En laadt biertonnen uit
Het wordt een pianofeestje straks
Als de zon hoog staat
Het strand vol is
En de mensen dorstig zijn

Maar nu is het goed zoals het is
Zand en water
Een enkele wandelaar langs de vloedlijn
Een jongen met zijn hond
Een zeil in de verte
Een vrachtschip

Als de zon tussen de wolken door komt
Vangt de oneindige watermassa
Sprankjes licht

Geen tongen van vuur
Maar toch een kleine verwijzing
Naar de geest
Die ons allen bezielt

We doen er het zwijgen toe
Voor even

——————————————————————————————————————-

De illustratie is een druksel van Hendrik Nicolaas Werkman: De tocht naar Jeruzalem (1941)

Overdenking tijdens de reis

Woestijnachtige vlakte
Witte wolkenzee
Hier en daar opstuivend
Hemelsblauwe plekken
In het wit
Als waterbekkens
Zandbanken

In de diepte
Donkere kloven
En nog dieper
Het land en de mens

Boven hen verheven
Weet ik mij
-Tijdelijk slechts-

God in zijn eenzaamheid
Hierboven
In eeuwigheid
Kent hij het verlangen
Naar zijn evenbeeld?

DSC07725